De Britse producent, scenarist en eigenzinnige filmregisseur Michael Winterbottom is beslist een veelfilmer te noemen. Faut le faire, want ondanks zijn razendsnel tempo is zijn oeuvre van hoog niveau en thematisch extreem uiteenlopend (Butterfly Kiss, Jude, Welcome to Sarajevo, In this World). Hoogtepunten in zijn sterk geëngageerd en stilistisch oeuvre is naast de visionaire scifi Code 46 zeker 9 Songs, een grensverleggende en gedurfde vingeroefening.
Van een echt verhaal is er eigenlijk geen sprake. De filmslogan scandeert: “69 minutes of sex and rock ‘n’ roll” en inderdaad is dit wellicht de eerste reclameslagzin die werkelijk de inhoud volledig dekt. Winterbottom himself wuift de golf aan scherpe kritiek, verwijtende commentaar en scandaleuze opmerkingen flegmatiek weg en noemt 9 Songs in de eerste plaats een uit het leven gegrepen love story. Het is maar hoe je het bekijkt natuurlijk.
Bij de aanvang van deze tegen alle heilige huisjes schoppende prent, is de relatie tussen Matt en Lisa voltooid verleden tijd. Hij is een Britse Antartica-onderzoeker en terwijl hij rustig over de eindeloze ijsvlakte vliegt, denkt hij terug aan de periode toen hij samenhokte met Lisa, een bevallige liberale en vooral geile Amerikaanse schone.
In flashback wordt voyeuristisch ingezoomd op het jonge koppeltje dat naast koken, eten, roken en drinken hoofdzakelijk heftig rampetampt. Dit bijna jeugdig existentieel levensritueel wordt enkel afgewisseld door het gezamenlijk frequenteren van popconcerten in de plaatselijke muziektempel. Ze wonen negen ‘live’ gigs bij en vandaar natuurlijk de titel. Meer moet dat écht niet zijn.
Wie zich dus geroepen voelt om exact 69 (!) minutenlang in bed te duiken met een jong en heftig neukend stel (Winterbottom zit niet verlegen om enkele soft pornoscènes) en te participeren in uitstekende swingende podiumacts met onder meer Elbow, Black Rebel Motorcycle Club, The von Bondies, Primal Scream en The Dandy Warhols, Franz Ferdinand, Goldfrapp, toch wel het een doorsnee van de betere popscene, zit lekker goed in 9 Songs.
Wie zich evenwel stoort aan expliciete seksscènes, schichtig camerawerk, korrelige zwart-wit beelden, weinig of geen dialogen, verhaalanorexie en StuBru-muziek, wordt aangeraden om deze eigengereide en pikante pas de deux te mijden en Snowwhite and the Seven Dwarfs te (her)bekijken.
Genre: drama, muziek, romance
JAAR: 2004
Regisseur: Michael Winterbottom
Cast: Kieran 0’Brien, Margot Stilley
Land: UK
Speelduur: 69 minuten
