December en januari zijn dé maanden dat men je gretig om de oren slaat met allerhande kalenders. Hoewel veel mannen stiekem dromen van de ‘kunstige’ Pirelli-kalender, zijn het doorgaans toch de post of de brandweer die de Gregoriaanse tijdrekening aangeven op de meeste burelen. Ook de plaatselijke WI (Women’s Institute) vrouwenafdeling van een ruraal dorp ergens in het Britse Yorkshire, probeert ieder jaar de clubkas wat te spijzen door een kalender met foto’s van kerken op de lokale goegemeente los te laten.
Chris en Annie zijn 2 levenslange, kranige en meestal goed gemutste vriendinnen die wekelijks samen naar de oersaaie vrouwenclubavonden trekken. Hun modaal en rustig leventje wordt abrupt afgebroken wanneer John, Annie’s sympathieke wederhelft, leukemie krijgt en vervolgens vrij onverwacht sterft. Chris beslist om een liefdadigheidsactie op het getouw te zetten voor het hospitaal waar John zorgzaam werd verpleegd.
Ze bedenkt het lumineus en origineel idee om een kalender te publiceren met foto’s van alle WI-leden terwijl ze hun dagelijkse bezigheden – wassen, strijken, koken, breien, cake bakken en jam maken – uitoefenen, maar dan voor één keertje in evakostuum. Uiteraard zorgt dit ‘naakt’ voorstel voor heel wat commotie onder de niet zo jonge dames, de brave dorpsbewoners en de plaatselijke en nationale WI-bestuursraden.
De wild enthousiaste Chris en Annie geven niet op en slagen er uiteindelijk toch in om hun ‘blote’ kalender te publiceren. Totaal onverwacht hypet de media het vermetel initiatief en voor de oudere pin-ups het goed beseffen, zitten ze in Hollywood aan de zijde van toenmalig entertainmenticoon Jay Leno. De bekendheid en de roem eist natuurlijk zijn tol. De vriendschap tussen het gehechte duo komt op de helling te staan en Chris is blind voor de ernstige problemen binnen haar geliefd gezin.
Bijna onvoorstelbaar, maar deze leuke fabel is gebaseerd op een waar gebeurd verhaal dat de vrouwenclub van Rylstone heeft meegemaakt. Met het gigantische succes van Mark Hermans The Full Monty in het achterhoofd, is het evident dat deze fantastische anekdote zou worden verfilmd.
Calendar Girls is gelukkig geen sentimentele kroniek geworden over middelbare vrouwencamaraderie, maar daarentegen een bijzonder fijnzinnige, warme en charmante komedie die iedereen aan de borst zal drukken. Het script van het duo Towhidi en Firth houdt perfect het midden tussen een scherpe satire en een humane komedie.
De sensitieve en niet exploiterende regie van Nigel Saving Grace Cole getuigt van heel veel talent, de fotografie – let op het schrille contrast tussen de Britse landelijkheid en het fonkelend Hollywood – is prima en de vertolking van de vrouwelijke ensemblecast onder leiding van Helen Mirren en Julie Walters, is werkelijk om van te snoepen. Een hartveroverende en diepmenselijke feelgood-movie, geknipt om het nieuwe jaar mee aan te vatten.
Genre: komedie, drama
Jaar: 2003
Regisseur: Nigel Cole
Cast: Helen Mirren, Julie Walters, Penelope Wilton, Annette Crosbie, John Alderton
Land: UK, USA
Speelduur: 108 minuten
