Met slechts vier films in vierentwintig jaar kun je de vindingrijke Brusselse cineast Jaco Van Dormael niet echt een veelfilmer noemen, maar als hij uitpakt dan kan het wel tellen. In 1991 kreeg hij de Camera d’Or voor zijn debuutprent Toto Le Héros en vijf jaar later werden Daniel Auteuil en Pascal Duquenne (eveneens in Cannes) bekroond voor hun vertolkingen in Le Huitième Jour.
Hoewel Van Dormaels derde film, Mr. Nobody uit 2009 een magnum opus-meesterwerk was, haalden zowel pers als publiek de neus op. Niet getreurd want Le Tout Nouveau Testament
is een parel én een trefzeker schot in de roos. In Cannes werd de film vertoond in de prestigieuze nevensectie Quinzaine des Réalisateurswaar hij werd onthaald op een (terecht) minutenlang enthousiast applaus en op het Noorse Haugesund Internationale Film Festival kreeg deze originele en fijngevoelige satire zowel de jury- als de publieksprijs.
Zet je schrap want eindelijk krijg je een antwoord op dé vraag der vragen: ja, God bestaat en bovendien is hij een klootzak die in Brussel woont en hatelijk doet tegen zijn vrouw en dochter. Gewikkeld in een geruite kamerjas en rondlopend met witte tennissokken in Romeinse sandalen vult hij zijn oneindige vrije tijd door de wereld te ontregelen via z’n computer.
Dochterlief Ea (jawel, zonder v) zint op wraak, rebelleert tegen haar crapuleuze vader en vindt er niet beter op dan alle gewone stervelingen een sms’je te sturen waarin wordt onthuld hoeveel dagen ze nog te leven hebben. Overbodig om te onderstrepen dat dit voor de nodige humane opschudding zorgt. Even later trekt Ea (opvallend sterk vertolkt door Pili Groyne) zelf de wijde wereld in om haar eigen (zes) apostelen te kiezen om het ‘Gloednieuwe Testament’ te schrijven en de mensheid finaal te redden.
Le Tout Nouveau Testament is een surrealistische feel-good-fabel die vaagjes is gebaseerd op de Bijbel en waarin veel plaats wordt ingeruimd voor zwarte humor en pikante fantasie. Van Dormael verklaarde in Cannes dat hij met deze film zeker niet wil provoceren noch wil afrekenen met de religie, maar wel een knotsgekke komedie met scherpe randjes wil loslaten op de ‘brave’ mensheid. Opdracht volbracht want er wordt duchtig gelachen met dingen die wat pijn kunnen doen, maar toch is Le Tout Nouveau Testament een warmhartige en epische zwarte komedie pur sang die ook nog fijnzinnig weet te ontroeren. In de hoofdrollen zien we wandelende atoombom Benoît Poelvoorde alweer het beste uit zichzelf persen als de onuitstaanbare God van vlees en bloed.
Woelwater Poelvoorde krijgt in zijn hoedanigheid van plompe God de steun van genereuze protagonisten als Yolande Moreau als zijn vrouw, Catherine Deneuve die haar bed deelt met een gorilla, François Damiens die niet verlegen zit om een lijk, Johan Heldenbergh als ‘fragiele’ priester en Laura Verlinden als de eenarmige schoonheid Aurélie.
Deze Belgisch-Frans-Luxemburgse co-productie naar een bijzonder vindingrijk scenario van Thomas Gunzig (laureaat van de Prix Victor-Rossel met zijn debuutroman Mort D’un Parfait Bilingue) en Van Dormael zelf, is voorzien van strelende pianomelodieën van de Gentse frêle An Pierlé en is absoluut Van Dormaels meest absurde, maar meteen ook meest toegankelijke komedie uit zijn opmerkelijke filmcatalogus.
GENRE: komedie, arthouse
JAAR: 2015
REGISSEUR: Jaco Van Dormael
CAST: Pili Groyne, Benoît Poelvoorde, Catherine Deneuve, François Damiens, Yolande Moreau, Laura Verlinden
LAND : BELGIE, FRANKRIJK, LUXEMBURG
