13 november 2015. Het is een dag al een ander, ook voor Parijs. In het centrum is het zoals altijd een drukte van jewelste, maar niemand weet in de hoofdstad dat het een tragische dag zal worden. In de avond zouden zes terroristische aanslagen volgen met 129 doden en meer dan 350 gewonden als gevolg. De aanslagen werden opgeëist door de terreurbeweging Islamitische Staat. Een ervan was tijdens de vriendschappelijke voetbalwedstrijd tussen het Duitse en het Franse nationale voetbalelftal, maar de meeste slachtoffers vielen in de concertzaal Bataclan. 89 mensen kwamen om het leven tijdens een optreden van de Amerikaanse band Eagles of Death Metal toen drie terroristen met automatische vuurwapens vanaf het balkon op de bezoekers schoten.
Het werd een tragedie die de wereld veranderde. Mondkapjes waren nog niet aan de orde, maar de militairen werden uit de kazernes gehaald en op iedere straathoek van de drukke steden kon je een soldaat zien. Het werd een dilemma die de maatschappij maandenlang in de ban hield, want offer je je vrijheid op voor veiligheid?
Met deze vraag worstelt ook Antoine Leiris (Pierre Deladonchamps – de rijzende Franse ster die we dit jaar naast Isabelle Huppert zagen in La Syndicaliste). Antoine is een schrijver wiens inspiratie zoek raakt. Er is het nodige gekibbel, onder andere omdat hij het gemekker van zijn jonge babyzoontje grondig beu raakt. Maar hij offert zich op, ook al trekt zijn vrouw Hélène (Camélia Jordana) er samen met haar Bruno (Yannick Choirat) een avondje op uit, helaas valt de keuze op de Bataclan. Terwijl Antoine naar de voetbalmatch kijkt, lopen de alarmerende telefoontjes binnen en beseft de jonge vader dat hij zich moet voorbereiden op het ergste.
Dit Frans arthousedrama rond Antoine Leiris is gebaseerd op de echte feiten, en de titel van de film Vous n’aurez pas ma haine, wat zoveel betekent als “je zult mijn haat niet krijgen”, is een slagzin die de weduwnaar op zijn Facebook postte en binnen de kortste keren massaal gedeeld werd waardoor de man een televisievedette werd en het boegbeeld van een generatie die weigerde om toe te geven aan het geweld die de terroristische aanslagen uitlokten.
In 2016 publiceerde hij zijn boek onder dezelfde titel, waarin hij vertelt over de eerste twaalf dagen na de tragedie. In talrijke interviews op televisie verdedigde hij een cultureel antwoord op de aanslagen, om zo de gruwel te begrijpen en er iets tegen te doen. De man liet het niet bij dat ene boek en schreef met La vie, après er nog één waardoor hij op het Franse grondgebied een bestsellerauteur werd.
Een visie waar veel over te vertellen valt, en zo portretteert regisseur Kilian Riedhof hem ook, zeker wat de reacties van zijn schoonfamilie betreft die hem net geen opportunist noemen. Tegelijkertijd is dit ook een pakkend relaas over hoe het leven verder moet als een brute toeval ervoor beslist dat je geliefde – en je toelaat – uit je leven wordt gerukt. In Amerikaanse handen zou Vous n’aurez pas ma haine zonder twijfel een melig boeltje zijn geworden, maar dat weet Kilian Riedhof gelukkig te vermijden waardoor deze Franse arthousefilm een uniek -en jammer genoeg over het hoofd gezien- portret wordt.
GENRE: drama, arthouse
JAAR: 2022
REGISSEUR: Kilian Riedhof
CAST: Pierre Deladonchamps, Zoé Iorio, Camélia Jordana, Thomas Mustin , Christelle Cornil, Anne Azoulay, Farida Rahouadj
LAND : FRANKRIJK
