Noteer: VS, 1943. De Tweede Wereldoorlog wordt in alle hevigheid uitgevochten. Lena Derriecott King haar wereld stort in wanneer ze verneemt dat haar verloofde Abram David, die een jaar eerder als piloot was opgeroepen voor de Tweede Wereldoorlog, is omgekomen tijdens een missie. Dit pijnlijke verlies wekt in haar de wens om zelf iets voor haar land te betekenen en de oorlog in te trekken. Onder leiding van majoor Charity Adams worden zij en tal van andere Afro-Amerikaanse vrouwen, bijzonder streng opgeleid voor hun dienst.
Na de keiharde training wordt het 6888e Bataljon naar Europa gestuurd om een logistische crisis in het Amerikaanse leger op te lossen. In een tijd van racisme, seksisme en oorlogslasten, staan deze vrouwen voor de zware taak om honderdduizenden pakketten van ongeopende, besmeurde en door ratten half opgevreten brieven te sorteren zodat de Amerikaanse soldaten eindelijk weer in contact kunnen komen met hun families en geliefden.
De in New Orleans geboren en getogen scenarist, producent, acteur en regisseur Tyler Perry staat vooral bekend om zijn komedies, met name de talrijke films rond de vastberaden oudere vrouw Madea – een rol die hij nota bene als man zelf vertolkt – die in de VS razend populair zijn. In ons land heeft hij echter vooral naam gemaakt met zijn thrillers die hij voor verschillende streamingdiensten heeft geregisseerd.
Alleen al vorig jaar bracht hij naast drie televisieseries ook nog drie langspeelfilms uit: Divorce in the Black gaat over een scheiding die vreselijk uit de hand loopt, Mea Culpa draait om relatieproblemen in combinatie met een moordzaak en in Beauty in Black maken we kennis met een disfunctionele familie waarvan het bijbehorende bedrijf letterlijk over lijken gaat. Het is wel duidelijk dat Perry een zekere thematische voorkeur heeft. Toch waagt hij zich (gelukkig) af en toe ook aan totaal andere, meer ambitieuze onderwerpen, zoals nu met The Six Triple Eight, een exclusief voor Netflix gemaakt drama.
Deze film is grotendeels gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Alle personages hebben echt bestaan of leven nog (zie de pakkende scène aan het eind van de prent waar de echte en 101-jarige Lena Derriecott King het woord krijgt, doch vorige maand is ze jammerlijk genoeg overleden). Het publiek krijgt een inkijk op het 6888th Central Postal Directory Battalion, bijgenaamd ‘Six Triple Eight’. Dit was het enige bataljon binnen het Amerikaanse leger dat volledig bestond uit Afro-Amerikaanse vrouwen en naar Europa werd gestuurd. Wie echter grootschalige gevechtsscènes verwacht, komt bedrogen uit. Alleen in het begin wordt een korte oorlogssituatie getoond, en daar waren geen vrouwen bij betrokken.
In plaats van op het slagveld te vechten, kreeg het bataljon de taak om achterstallige post te sorteren en de postbezorging tussen het gevechts- en thuisfront te stroomlijnen. Op het eerste gezicht klinkt een dergelijk thema niet bepaald spannend. Toch benadrukt Perry bedreven hoe belangrijk hun opdracht en werk wel was. De brieven die tussen de soldaten en hun dierbaren heen en weer gingen, waren van cruciaal belang voor het moreel van de troepen.
The Six Triple Eight vertelt een verhaal van moed, doorzettingsvermogen en de kracht van solidariteit en Perry doet zijn uiterste best om dit indrukwekkende hoofdstuk in de geschiedenis op een humane en authentieke manier naar het scherm te transponeren. En hij weet de dramatiek van dit geschiedkundig ijkpunt effectief over te brengen. Het 6888e Bataljon had niet alleen te maken met de fysieke en emotionele uitdagingen in oorlogstijd, maar moest ook vechten tegen de vooroordelen en obstakels van zijn tijd. Perry slaagt erin om dit conflict niet alleen op een historische manier te belichten, maar ook de persoonlijke verhalen van de vrouwen in het bataljon te verkennen.
Wat The Six Triple Eight bijzonder krachtig maakt, is de manier waarop het de ervaring van deze vrouwen vertelt. De nadruk wordt gelegd op de onderlinge band die ontstaat tussen de soldaten en hoe ze elkaar steunen in een omgeving waar hun waarde constant in twijfel wordt getrokken. De actrices brengen hun rollen overtuigend en met veel gevoel, vooral in de momenten waarop de vrouwen zich een weg banen door de vernederende uitdagingen van racisme en seksisme in het leger.
De vlotte cinematografie draagt ook bij aan de sfeer van de film. De setting van Europa tijdens de oorlog is eveneens goed neergezet, met verwoeste steden en de constante dreiging van gevaar op de achtergrond. Het kostuumontwerp en de details in de rekwisieten dragen bij aan de historische accuraatheid van de film, wat het verhaal een extra laag van geloofwaardigheid geeft. De prent laat duidelijk zien hoe zwaar en belangrijk het werk van deze vrouwen was, terwijl het tegelijkertijd de immense waardigheid en vastberadenheid toont waarmee ze hun missie uitvoerden.
Tot zo ver het positieve nieuws van het front want er zijn zeker tal van negatieve kanttekeningen te maken bij The Six Triple Eight. De film neigt er soms naar om te veel op de dramatische, voor de hand liggende momenten te leunen, waardoor bepaalde verhaallijnen voorspelbaar worden. De personages worden op een gegeven moment nogal gestereotypeerd en staat diepgaande karakterontwikkeling in de weg. Jammer, aangezien het verhaal van deze vrouwen zoveel meer te bieden heeft dan enkel de uitdaging van hun missie. Perry had meer aandacht kunnen besteden aan de psychologische impact van hun strijd, zowel op persoonlijk als sociaal vlak.
Daarnaast is het tempo van dit drama niet altijd in balans en is Lena, het hoofdpersonage, een van de weinigen die überhaupt een uitgewerkte verhaallijn krijgt. De vrouwen van de The Six Triple Eight zijn beslist grootmoedig, empathisch invoelend en gevat, terwijl hun mannelijke antagonisten uitgesproken ploerten en rigide klootzakken zijn. Vooral de rol van Generaal Halt, gespeeld door de ervaren en notoire bullebak Dean Norris, is dermate racistisch en eenduidig dat je geen schrik krijgt van zijn getier, maar je eerder een lachbui moet onderdrukken.
En dan hebben we het nog niet gehad over de (letterlijke) cleane kleding van de soldaten want op een scène na, is op geen enkel uniform een spatje modder, vuil of een kreuk te bespeuren zelfs niet tijdens de openingsscène die zich afspeelt aan het front in de loopgraven waar de kogels hen om de oren fluiten en ze door modder en kapotte restanten moeten ploeteren.
Is The Six Triple Eight dan uiteindelijk een ‘slechte’ film die je best mijdt als mosterdgas? Beslist niet want hij is zeker het bekijken waard. Ondanks de roedel negatieve aspecten is het relevante onderwerp bijzonder interessant en door Terry op een toegankelijke en boeiende manier gebracht voor een groot publiek. De cast is toegewijd en presteert meer dan behoorlijk. Bovendien is The Six Triple Eight een waardevolle en belangrijke ervaring die de geschiedenis van deze vergeten heldinnen terug onder de aandacht brengt. Het is daarenboven een verhaal dat moest worden verteld. En dit periodedrama slaagt er ook in om het publiek bewust te maken van de grote bijdrage die deze vrouwen hebben geleverd aan de oorlogsinspanningen, terwijl het tegelijkertijd een fikse boodschap van vrouwelijke veerkracht en kameraadschap uitstraalt. The Six Triple Eight is bijgevolg thematisch een belangrijk eresaluut aan deze bijzondere groep vrouwen en een ontroerend drama dat zijn publiek zeker zal raken.
Tot slot nog even vermelden dat de aandachtige kijker ook enkele leuke cameos zal ontdekken: zo wordt president Roosevelt vertolkt door oldtimer Sam Waterston (The Killing Fields), is la Oprah Winfrey te zien als verdediger van de (zwarte) vrouwenrechten in de huid van Mary McLeod Bethune en is Susan Sarandon totaal onherkenbaar als First Lady Eleanor.
Genre: drama, oorlog, geschiedenis
Jaar: 2024
Regisseur: Tyler Perry
Cast: Kerry Washington, Ebony Obsidian, Milauna Jackson, Dean Norris
Land: Verenigde Staten, UK
Speelduur: 127 minuten
