Sinds Tony Scott in 2012 van een brug sprong is er onder de filmliefhebbers een interessante discussie aan de gang. Wie was nou de beste van de twee? Tony of zijn broer Ridley? De meningen zijn verdeeld, net als over Tonys grootste hit Top Gun uit 1986. Voor de ene een schaamteloze commercial voor het Amerikaanse leger, voor de andere dan weer één van de beste films uit de eighties. Het is maar hoe je het bekijkt. Feit is wel dat Scott in 1990 met Days Of Thunder zeer veilig speelde. De vliegtuigen werden ingeruild voor raceauto’s en dat is niet eens kort door de bocht. Ook voor wie denkt dat Tom Cruise als Maverick een onuitstaanbaar ettertje was, is het wederom balen, want je kan gerust stellen dat hier hetzelfde typetje wordt neergezet. Een arrogante betweter die boven en alles iedereen staat en dat ook graag toont, of anders gezegd: de Tom Cruise van de eighties!
Volgens Tarantino is dit de beste autoracefilm die er is, maar voor één keer geloof je de man maar beter niet. Het grote mysterie van heel dit vehikel is dat dit lege verhaal een script is van niemand minder dan Robert Towne. Een man die heel de cinefiele wereld achter zich kreeg met het met een Academy Award bekroonde scenario voor Roman Polanski’s Chinatown. Volgens velen is dat één van de beste scenario’s ooit geschreven, maar dat kun je bezwaarlijk zeggen over dit script. Nu goed, Robert Towne lag er niet wakker van en in een interview vergeleek hij de racescènes uit dit vehikel met de iconische wagenrenscenes uit Ben Hur. Ook dat geloof je maar beter niet.
Cruise speelt de jonge Cole Trickle die al jarenlang ervaring heeft in het racen en allerlei kampioenschappen won. De grote droom van Cole is het winnen van de prestigieuze Indianapolis 500, maar dat kan alleen maar als je een perfecte wagen hebt. Tim Daland (Randy Quaid) die de verantwoordelijke is voor het Chevrolet-team ziet wel wat in de jonge knaap en hij werft hem aan voor zijn team. Om de ideale auto te construeren haalt Daland opnieuw Harry Hogge (Robert Duvall) van stal, die het racecircuit vaarwel zei nadat één van de chauffeurs zich te pletter reed tegen een muur. Cruise zou natuurlijk niet Cruise zijn zonder de beste van de klas te zijn, alleen kan hij zich niet aanpassen aan de regels en wordt hij op het circuit geïntimideerd door de kampioen Rowdy Burns (Michael Rooker) voor wie geen vuile truc te veel is.
Natuurlijk moest er ook een love interest bij en dat werd Nicole Kidman. Het was Cruise zelf die zijn zegen gaf over Nicole Kidman nadat hij haar gezien had in Dead Calm. Haar rol is wel jammer genoeg van het allerminste belang. Men had gewoon een mooie vrouw nodig aan de zijde van de heldhaftige autocoureur. Het grootste gemis aan deze prent is gewoon dat er niks gebeurt. Er is geen kat die gelooft dat op het einde Cruise de verliezer wordt en de racescènes zijn door Scott zo hip in beeld gebracht dat ze elke vorm van spanning missen. Het enige wat overblijft zijn beelden van Cruise die op het circuit rondjes maakt, af en toe zijn trainer de huid vol scheldt en geregeld (kwestie van het boeltje compleet te maken) met Kidman de koffer induikt.
Een compleet te verwaarlozen film die de looks heeft van een product (de soundtrack spreekt voor zich) en maar weinig met film te maken heeft. Top Gun was in zijn stijl uniek, maar Days Of Thunder allesbehalve nodig.
Genre: actie
Jaar: 1990
Regisseur: Tony Scott
Cast: Tom Cruise, Nicole Kidman, Robert Duvall, Randy Quaid, Cary Elwes, Michael Rooker
Land: USA
Speelduur: 107 minuten
