1987 was een zwaar werkjaar voor John Hughes, want de man was zo maar eventjes met drie films tegelijkertijd bezig. Naast de komedies Planes, Trains & Automobiles en The Great Outdoors werkte hij ook aan She’s Having A Baby, wat hij zelf zijn meest persoonlijke film vond. In vergelijking met andere Hughes-films werd de film maar lauwtjes ontvangen. Critici vonden hem wel leuk, maar ook niet meer dan dat, en ook de kassa rinkelde niet zo luid als dat het geval was bij bijvoorbeeld The Breakfast Club en Ferris Bueller’s Day Off.
Maar wie weet had het publiek op dat moment simpelweg schoon genoeg van alle baby-films die in deze periode het licht zagen. Je had Diane Keaton met haar Baby Boom, Molly Ringwald was er ook met For Keeps? en er was ook nog Tom Selleck met het ondertussen terk gedateerde Three Men And A Baby. Hughes was er serieus het hart van in dat zijn film niet scoorde, maar als je het ons vraagt treden wij gewoonweg de critici bij: de film was wel aangenaam om te zien, maar bijlange niet sterk genoeg om te kunnen concurreren met de grote Hughes-klassiekers, ook al beweert Kevin Bacon dat dit zijn beste is. Als we één ding nooit doen, dan is het luisteren naar Kevin Bacon…
Er zitten best wel een paar geslaagde komische stukjes in de film, zoals bijvoorbeeld de confrontatie met de ouders die het huwelijk a priori geen kans gunnen, maar deze keer gaat het bij Hughes in de eerste plaats over de grote vragen van het leven en in het bijzonder bindingsangst. Velen maken het mee in hun leven. Je beleeft met je vrienden de tijd van je leven en dan komt dat fameuze moment waarop je ware liefde vraagt of je met hem of haar een gezinnetje wil stichten. Het aanbod mag dan wel aanlokkelijk klinken, maar voor je het weet kan je ook een punt zetten achter je onschuldige jeugdjaren.
Het overkomt ook Jefferson “Jake” (Kevin Bacon) die denkt met Kristy Briggs (Elizabeth McGovern) zijn ware levenspartner gevonden te hebben. De film begint dan ook bij hun trouwdag. Niet alleen Jakes schoonouders vragen zich af of de jongeman wel rijp is voor het huwelijksleven, ook Jake zelf heeft zo zijn twijfels. Net voor hij de kerk wil binnenstappen vraagt hij raad aan zijn goede vriend Davis McDonald (Alec Baldwin), of hij de grote stap moet zetten of niet, waarop Davis dit filosofisch antwoord weet te verzinnen: “Ja, je zult gelukkig zijn. Je weet het gewoon niet.”. Tijdens hun huwelijksreis naar New Mexico stellen de twee spoorslags vast dat de dagelijkse sleur van het familieleven op hun komt afgedonderd.
Het is grappig dat Kevin Bacon en Elizabeth McGovern uiteindelijk toch in één film terecht zijn gekomen, want deze laatste was de eerste keuze voor Footloose, maar McGovern liet de rol over aan Lori Singer omdat ze de kans kreeg om in Sergio Leone’s misdaadepos Once Upon A Time In America te spelen. Niet dat we relatietherapeuten zijn, maar als kijker is het toch moeilijk om te geloven in de relatie tussen deze twee. McGovern is veel te veel het saaie huissloofje dat zich zorgen maakt over het juiste behangpapier, terwijl Bacon duidelijk gefrustreerd naar een mooie job aast en maar al te graag de hippe jongen van de discotheek wil zijn. Alec Baldwin heeft nog nooit de meubelen kunnen redden in een film en dat doet hij ook niet in She’s Having A Baby. Het soort hippe gast dat nu geen enkele regisseur meer zou durven casten wegens net iets te veel politiek incorrect als je begrijpt wat we bedoelen…
She’s Having A Baby mist sowieso de uitbundigheid van een typische Hughes-film. Op het einde wordt het veel te veel een melodrama zoals je dat ook in talloze weekendfilms ziet en hoewel het ’80’s-tintje er een zekere charme aan geeft, steekt de film nooit boven het gemiddelde uit. Je merkt dat trouwens ook al in de score die zeer ingetogen is en eigenlijk zeer dicht aanleunt bij het gevreesde knuffelrock-concept. Een beetje slappe kost dus, maar zelfs dat doet John Hughes net iets beter dan de rest.
Genre: komedie, drama
Jaar: 1988
Regisseur: John Hughes
Cast: Kevin Bacon, Elizabeth McGovern, Alec Baldwin, James Ray, Holland Taylor, William Windom
Land: USA
Speelduur: 105 minuten
Nonnas
Thunderbolts*
Another Simple Favor
My Sunshine
