The Milk Of Sorrow was de allereerste Peruviaanse film in competitie op het Filmfestival van Berlijn en meteen sleepte hij de Gouden Beer in de wacht. Regisseur Claudia Llosa schreef zelf ook het scenario. De Berlinale-jury loofde in The Milk Of Sorrow vooral de sterke balans tussen politiek statement en poëtische vorm en dat is inderdaad de sterkste troef van deze heel knappe lyrische vertelling.
Het verhaal? Fausta is een schuchter meisje met een wankele gezondheid. Ze wordt achtervolgd door de angst voor een vreselijke ziekte. Haar moeder was tijdens de oorlog het slachtoffer van verkrachting en marteling en volgens het plaatselijke bijgeloof lijdt Fausta dan ook aan The Milk Of Sorrow (originele titel La Teta Asustada): ze zou haar moeders trauma via de moedermelk hebben overgekregen. De film opent met de introverte jonge Fausta die getuige is van haar moeders aangrijpende dood. Fausta moet nu haar angsten onder ogen zien en haar geheim prijsgeven: ze heeft namelijk een aardappel in haar vagina ingebracht om zich te beschermen tegen verkrachters tijdens een periode van burgeroorlog. Om de begrafenis van haar moeder en een medische ingreep te kunnen betalen, gaat ze aan de slag als dienstmeisje bij een onderkoelde pianiste.
Met The Milk Of Sorrow bewijst Llosa, die eerder succes had in het festivalcircuit met haar sterke debuutfilm Madeinusa (2006), dat Peru niet alleen het land is van getalenteerde voetballers, maar ook op cinematografisch vlak trefzeker kan scoren. The Milk Of Sorrow is een te koesteren minimalistische, meditatieve en warme fabel die ook een gevoelig beeld schetst van de Peruaanse cultuur en het leven van de onderklasse. Daarenboven is Magaly Solier, de parel uit Altiplano, alweer begeesterend mooi.
Genre: drama, muziek
Jaar: 2009
Regisseur: Claudia Llosa
Cast: Magaly Solier, Susi Sanchez, Efrain Solis
Land: Spanje, Peru
Speelduur: 95 minuten
Nonnas
Thunderbolts*
Another Simple Favor
My Sunshine
