Poetry 

Mija, een krasse sixty-something-dame woont met haar zwijgzame kleinzoon Wook in een onbeduidend gehucht langs de Zuid-Koreaanse Han-rivier. De dorpsbewoners vinden haar excentriek omdat ze met haar bloemenhoeden en felgekleurde, chique kleren niet past in het trieste straatbeeld. Ze is ook bokkig en te nieuwsgierig. Op een dag verneemt ze dat ze Alzheimer heeft. Om zin te geven aan haar levenswinter, neemt ze deel aan een cursus poëzie. Ze mist talent, maar hoopt nog een gedicht aan haar dementerende hersenen te kunnen onttrekken. Een beroerde betrachting? Vastberaden puurt ze inspiratie uit de alledaagse dingen waarvan ze nu ineens wel de schoonheid inziet. Mija wordt abrupt uit haar dichterlijke slaapwandel gerukt door een schokkende ontdekking. Naar verluidt zou Wook samen met enkele kameraden, indirect schuldig zijn aan doodslag op een jong en onschuldig meisje. Voor Mija is het leven opeens niet zo mooi als ze aanvankelijk wel dacht. Enkele dorpelingen dwingen haar om moreel te participeren in een niet zo kosjer complot dat verbeten neigt naar een (financieel) doofpotaffaire. Als dat maar goed afloopt…

Poetry was de vijfde langspeler van Legion d’Honneur-soldaat en filmsensei Lee Chang-dong (Burning). Lee schreef de hoofdrol speciaal voor Yun Jeong-hie, dé toenmalige leading lady van de Koreaanse cinema. Lee werd beloond met de prijs voor het beste scenario in Cannes en Junghee maakte – na 16 jaar op non-actieve-modus – met haar vertolking als het eigengereide besje, een fenomenale comeback. Poetry is een vertederend, minimalistisch, beheerst en treffend geobserveerd vrouwenportret. Een warme film met weinig woorden en nog minder daden, maar van een wonderlijke schoonheid.

Genre: drama
Jaar: 2010
Regisseur: Lee Chang-dong
Cast: Yun Jeong-hei, Lee Da-wit, Kim Hee-ra
Land: Zuid-Korea, Frankrijk
Speelduur: 139 minuten