En dus begint het. De 78ste editie van het grootste filmfestival ter wereld schoot uit de startblokken met naar goede gewoonte veel geklaag over het reserveren van tickets. Voor de lagere badges waren de meeste films al na 1 minuut uitverkocht! Dan maar hopen dat de hogere badges hun overtollige tickets snel annuleren. Blijkbaar werd het bookingsysteem nog eens aangepast tegenover het vorige jaar. Maar je zit wel safe wanneer je een roze en hogere badge hebt. Probleem is evenwel dat bepaalde films die niet in competitie zitten toch nog moeilijk te boeken zijn, eenvoudigweg omdat er weinig screenings van zijn. Een voorbeeld: de nieuwe Spike Lee is buiten competitie en er zijn maar een tweetal screenings, met de tweede ergens buiten Cannes.
Maar goed, we mogen blij zijn dat we een 12 dagen lang films in een zaal mogen zien. De eerste was The Gold Rush van Charles Chaplin – het festival programmeert elk jaar als startschot een oude klassieker. De film blijft echt onvergetelijk en mag gerust een van de beste uit Chaplins oeuvre genoemd worden. De scène waarin Charlie in de ogen van zijn maat in een lekkere kip verandert doet het altijd.
Heel wat minder interessant was openingsfilm Partir un Jour, maar dat is een gegeven in Cannes. De openingsfilm is meestal een mindere film die vooral een Frans publiek moet plezieren. De protagonist is een beroemde televisiekokkin die terugkeert naar haar geboortedorp omdat haar vader een hartaanval heeft gekregen. Ter plaatse ontmoet ze haar jeugdvriend die eigenlijk haar grote liefde had moeten worden. De vlinders in de buik beginnen zich opnieuw te roeren, maar dan komt haar verloofde opdagen. De komedie is aan de flauwe kant. Om het geheel wat op te frissen mogen de acteurs, die vooral niet kunnen zingen, enkele Frans popliedjes kwelen. Licht verteerbaar, maar allesbehalve origineel en boeiend.
De opening was meer het feest van Quentin Tarantino die het festival mocht openen en met microfoons smeet en vooral Robert De Niro, goed voor een ere-Gouden Palm uit handen van Leonardo DiCaprio, die nog maar eens Donald Trump te kakken zette. Mag hij altijd doen uiteraard. Intussen bereiden we ons voor op de tweede festivaldag waar de officiële competitie wordt gelanceerd.
Manas
Nonnas
Thunderbolts*
Another Simple Favor
