28 Years Later 

In 2002 maakten Alex Garland en Danny Boyle een echte culthit met 28 Days Later. De intense horrorfilm werd geprezen om haar sterke cast, energieke cinematografie en scherpe scenario. Met 28 Years Later keren zowel schrijver Garland als regisseur Boyle terug. Hoewel we van mening zijn dat 23 Years Later een meer toepasselijke titel was geweest, slaagt het duo erin om wederom een genrefilm te maken met dezelfde kwaliteiten… of toch min of meer.

In de jaren na de uitbraak van het “rage-virus” is het ineengestorte Verenigd Koninkrijk een quarantainezone geworden. De jonge Spike leeft samen met zijn vader en zieke moeder in een commune op een eilandje dat met een verstevigde dijk is verbonden met het Britse vasteland. Op een dag neemt zijn vader hem mee naar het vasteland en komt hij in aanraking met dood, leven en de wonderen en gevaren van de meedogenloze wereld waarin hij is geboren.

Zoals we ondertussen van Alex Garland gewend zijn, bevat het scenario van 28 Years Later een aantal intelligente extra laagjes die het popcorngehalte niet noodzakelijk ondermijnen. Toch is het script van deze coming-of-age-survivalfilm niet Garland’s beste werk. Hoewel 28 Years Later conceptueel aan het denken zet, waren onze kwetsbare hoofdpersonages uitzonderlijk sterk uitgerust met een stevig arsenaal aan toevalligheden en gelukzakkerij.

Eenzelfde dubbel sentiment vinden we terug in de visuele stijlelementen van de film. 28 Years Later is een film die pas echt werd gemaakt in de montagekamer. De soms visueel prachtige beelden van Anthony Dod Mantle worden op een experimentele, dynamische en intelligente manier aan elkaar geregen. Danny Boyle schrok er ook niet voor terug om een flinke brok aan subtekst via schijnbaar losstaande audiovisuele fragmenten in het eindresultaat te monteren. Deze speelse, experimentele aanpak vinden we ook terug in de cinematografie, maar dan wel met wisselend succes. Zo werd met veel toeters en bellen aangekondigd dat grote delen van de film met tientallen iPhones werden gefilmd. Hoewel 28 Years Later met deze aanpak soms intense scènes oplevert, hadden we bij sommige shots wel het gevoel dat we naar een hommage aan gedateerde post-Matrix slow-mo-actietroep aan het kijken waren.

28 Years Later voelt aan als een oer-Brits, boeiend maar slechts gedeeltelijk geslaagd experiment van intelligente filmmakers met een liefde voor vervlogen popcultuur en niet-zo-intelligente films. De finale, compleet met een wenkbrauwfronsende cliffhanger, zal zeker niet iedereen weten te overtuigen. Maar wij zijn alvast overtuigd dat, na het zien van deze occasioneel erg intense zombiefilm, nog nooit zo veel mensen trauma’s zullen hebben opgelopen aan de Teletubbies.

Genre: horror, thriller
Jaar: 2025
Regisseur: Danny Boyle
Cast: Jodie Comer, Aaron Taylor-Johnson, Ralph Fiennes
Land: Verenigd Koninkrijk, Verenigde Staten, Canada
Speelduur: 115 minuten