Sylvia 

De verfilming van poëzie-icoon Sylvia Plaths leven heeft heel wat voeten in de aarde gehad. Afficionado’s schreeuwden moord en brand, Plaths dochter Frieda Hughes verbood de producenten om de gedichten van haar betreurde moeder te gebruiken, en toen bleek dat de frêle Gwyneth Paltrow in de huid van de dichteres zou kruipen, was iedereen van zijn melk. Ondanks alle tumult is Sylvia the movie toch een feit.

Deze fragmentarische biopic zoomt in op Plath als .een frisse en briljante studente aan de universiteit van Cambridge anno 1956. Tijdens een glitterfeestje ontmoet ze Ted Hughes, een rijzende dichter met de allures van een working class hero. Het is liefde op het eerste gezicht en in een mum van tijd hokken de poëten samen. Wanneer Ted een jaar later een belangrijke literaire prijs wint, treden ze in het huwelijksbootje en proberen ze hun letterkundige ambities waar te maken in de Verenigde Staten, Sylvia’s geboorteland. Hoewel Hughes als wild natuurmens niet aardt in het bourgeois milieu van zijn talentvolle bruid, blijven de twee literaire uitblinkers toch enkele jaren in yankeeland. De rozengeur en maneschijn behoort evenwel definitief tot het verleden. Ted transformeert in een koele workaholic en wordt aanbeden door mooi vrouwelijk wild. Sylvia wordt een psychopathische, jaloerse en hysterische huismeid. De geboorte van hun twee kinderen en hun terugtrekking op het Britse platteland brengt geen verandering in deze hel. In de zomer van ’62 besluiten ze om te scheiden. Sylvia oogst succes met haar publicaties The Bell Jar en The Iron Giant maar amper een jaar later pleegt ze zelfmoord. Ted groeit uit tot een gevierd auteur, maar wordt met de vinger gewezen wat betreft Sylvia’s zelfmoord. Vijfendertig jaar later wordt hij geveld door kanker.

Sylvia is geen van-geboorte-tot-dood- biopic, maar een relaas over de relatie tussen twee roemruchte en omstreden barden. Een film over een literair icoon zonder enig citaat uit haar omvangrijke oeuvre is echter als een western zonder cowboys. Deze gedwongen keuze heeft serieuze repercussies op het scenario, dat ondanks de ontelbare bewerkingen, te zwak en te anekdotisch is om te boeien. Bovendien heeft regisseuse Christine Jeffs te weinig ervaring om een opdracht van dergelijke omvang en inhoud tot een goed einde te brengen. Ze kiest voor een triviale love story, hanteert een oubollige stijl, is bijzonder karig met achtergrondinformatie en geeft het hoofdpersonage te weinig psychologische diepgang om haar bijna ziekelijke gedrag te verklaren. Toch zijn Daniël Craig als Hughes, Amira Casar als zijn minnares, Blythe Danner als Sylvia’s moeder (tevens Paltrows échte moeder) en Michael Gambon als de behulpzame buur, heel overtuigend. Paltrow zet in de rol van de demonische Sylvia de beste prestatie uit haar ongelijkmatige carrière neer. De fysieke gelijkenis met de echte Plath is op sommige momenten zelfs beangstigend. Hoewel Sylvia absoluut niet in de buurt komt van onder meer Prick up Your Ears, Waiting for the Moon, Mrs. Parker and the Vicieus Circle of The Hours, is het toch een interessante film voor poëzieliefhebbers én literatuurstudenten.

Genre: biografie, drama, romance
Jaar: 2003
Regisseur: Christine Jeffs
Cast: Gwyneth Paltrow, Daniel Craig, Lucy Davenport
Land: Verenigd Koninkrijk
Speelduur: 110 minuten