Kiss of Life 

Sterven is en blijft een delicaat en wellicht daarom ook geliefd en onuitputtelijk onderwerp voor scenaristen en filmregisseurs. Onder de dubbel te interpreteren titel Kiss of Life reflecteert Emily Young in haar langspeelfilmdebuut lyrisch en emotioneel over een jong gezin dat abrupt wordt geconfronteerd met het overlijden (?) van een van de ouders.

Helen woont samen met haar twee schattige kinderen en haar bejaarde vader in Londen. John, haar echtgenoot, werkt voor een humanitaire organisatie en verblijft al maanden in een afgelegen en geïsoleerde plek ergens in Bosnië. Hij snakt naar zijn gezin maar de werkomstandigheden en het politieke klimaat, laten hem enkel toe om slechts sporadisch telefonisch contact op te nemen met zijn vrouw en kinderen. Helen probeert ondertussen het gezin zo goed mogelijk samen te houden maar de psychische druk wordt stilaan zwaar om dragen. John voelt dit aan en wil koste wat het kost naar huis. Wanneer de werkgever niet ingaat op zijn verlofaanvraag, lapt hij alle formaliteiten aan zijn laars en vangt hij in z’n eentje de hachelijke terugreis naar Londen aan. Zijn hoopvolle tocht doorheen een verscheurd en gevaarlijk Oost-Europa verloopt moeizaam en tumultueus. John ontmoet tijdens zijn epische odyssee allerlei marginalen en komt meermaals voor hachelijke situaties te staan. Gedreven door zijn gepassioneerd verlangen laat hij zich door niets of niemand afschrikken maar hij weet niet dat Helen ondertussen is overleden ten gevolge van een auto-ongeluk. De grootvader en de kinderen zijn reddeloos maar John nadert stilaan zijn einddoel. Ondertussen waakt Helen toch verder over haar kroost! Is Helen dood of dwaalt ze als een fantoom rond in de irreële ruimte tussen werkelijkheid en fantasie? De reünie brengt misschien soelaas?

Kiss of Life is een zowel aangrijpend als rijk gevarieerd gezinsdrama dat sterk structureel is onderbouwd door twee boeiende en parallel uitgevouwen plotlijnen. Johns bijna Kafkaiaanse terugtocht doorheen een versneden maar multicultureel Europa is uitermate fascinerend, energiek en realistisch in beeld gebracht. Hiertegenover staat Youngs dromerige en meer suggestieve benadering van Helens met emoties doordesemde leefwereld. Deze aanpak zorgt afwisselend voor zowel intieme als confronterende momenten. Bovendien speelt Young talentvol met narratieve en experimentele elementen, flashbacks, droom- en fantasiesequenties, video-opnames en dwingt ze haar acteurs – Peter Mullan bewijst nog maar eens dat hij een van de beste acteurs is van zijn generatie – tot het uiterste. Kiss of Life is een aangrijpend maar vooral ontroerend – hou de papieren zakdoekjes maar klaar- minimalistisch portret van een familie in crisis. Of Helen nu wel of niet is overleden, doet er eigenlijk niet toe want zoals reeds gesteld: de dood is inderdaad een gevoelige materie.

Genre: drama
Jaar: 2003
Regisseur: Emile Young
Cast: Ingeborga Dapkunaite, Petter Mullan, David Warner
Land: Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Duitsland, Canada
Speelduur: 100 minuten