Freaky Friday 

‘Driemaal is scheepsrecht’ was blijkbaar het motto van de Walt Disney Studio’s. Terecht, zo blijkt, want de vorige twee Freaky Friday-komedies – Gary Nelsons versie uit 1977 met Jodie Foster en de tv-prent met Shelley Long uit 1995 – heeft iedereen al lang uit zijn geheugen gewist. Hoewel de geactualiseerde versie van regisseur Mare Waters (The house of Yes en Head over Heals) begint als een typische en stuntelige dwaze teenpic- komedie in de stijl van What a girl Wants en The Lizzie McGuire Movie, ontvouwt de film zich toch tot een warme en joviale moraalkomedie met adorabele vertolkingen.

Centraal in het verhaal staat het hectische leven van het welgestelde en moderne gezin Coleman, dat ergens in de poepsjieke wijken van Los Angeles woont. Hoewel de wat klassiek ogende psychiater Tess tonnen dollars schept op de rug van haar patiënten en de lezers van haar psychologische romans, begrijpt ze geen jota van haar 15-jarige dochter Annabell. Een overduidelijke generatiekloof en dito communicatiestoornissen domineren de levenswandel van beide dames. Dit leidt uiteraard tot zenuwslopende discussies en tergende twisten. Wanneer de rockende tiener met obligate navelpiercing tijdens een Chinees dineetje op de vooravond van haar moeders tweede huwelijk verbaal de noedels van diens bord briest, barst de échte hel los. Het personeel snelt ter hulp en probeert met de gekende gelukskoekjes de verhitte gemoederen te bedaren. Wanneer de eigenzinnige madonna’s ‘s anderendaags ontwaken en blijkt dat ze op een mysterieuze manier van lichaam zijn verwisseld, schrikken ze zich een aap en beleven ze een bangelijke Freaky Friday. Uiteraard is na de nodige inlevingsmomenten en heel wat spitante en hilarische misverstanden, eind goed, al goed.

Freaky Friday is een moraliserende, bijna schoolexemplarische, maar onderhoudende en bij momenten zelfs heel leuke Disneyfamiliekomedie over een bijzonder actueel en universeel thema. Zeg maar een licht verteerbare Hollywoodiaanse aspro bruis tegen gestoorde ouder-kinder-relaties. Toegegeven, het plot is meer dan déjà vu, de clichés swingen de pan uit en sommige scènes zijn wel heel simplistisch -het rockoptreden vindt ‘toevallig’ plaats naast de huwelijkslocatie, Annabells literatuurprof werd in een vroeger leven gedumpt door Tess, de Chinezen, de truck met de gelukskoekjes en de seniele opa dateren uit de jaren ’50 en de stiefvader is een té onnatuurlijke softie- maar het kindmodel Lindsay The parent Trap Lohan trekt meer dan behoorlijk haar plan en Jamie Lee Curtis steelt kwiek de show als een 45-jarige onstuimige Avril Lavigne. Alleen al haar energiek ‘optreden’ maakt van deze ontspanningsprent een klapper.

Genre: komedie, familie, fantasy, muziek, romance
Jaar: 2003
Regisseur: Mark Waters
Cast: Jamie Lee Curtis, Lindsay Lohan, Mark Harmon
Land: Verenigde Staten
Speelduur: 97 minuten