El Bonaerense 

Mundo Grua, het langspeelfilmdebuut van de jonge Argentijnse regisseur, scenarist en producer Pablo Trapero, viel overal in de prijzen en was een onvoorstelbare wereldhit. Hoewel het drie jaar duurde tot zijn tweede langspeler El Bonaerense af was, werd ook dit weer een frappant sterke prent die op het filmfestival van Cannes in de sectie Un Certain Regard enthousiast werd onthaald.

Het verhaal begint in een desolaat en armtierig dorp op het Argentijnse platteland. Zapa, de plaatselijke goeierd, woont in bij zijn moeder en komt aan de kost als slotenmaker. Wanneer zijn baas hem op een dag dwingt om te participeren in een overval, wordt hij geklist. Er hangt hem een gevangenisstraf boven het hoofd en zijn bezorgde moeder is in alle staten. Gelukkig helpt zijn invloedrijke oom hem uit de rats. Zapa ziet zich echter gedwongen zijn geboorteplaats te verlaten en zich te vestigen in de ongure sloppenwijken van het hectische Buenos Aires. Er wacht hem een job bij de politie en met zijn onschuldige gezicht en ontwapenende charme, werkt hij zich gezwind door de harde flikkenopleiding. Gedwee aanvaardt hij dat Gallo, een oudere rechercheur, hem onder zijn hoede neemt. Deze initieert hem deskundig, in het feitelijk functioneren van het korps, en zo ontdekt Zapa dat de Bonaerense – de cynische troetelnaam van de beruchte politie van Buenos Aires – als corrupte dienst een belangrijke rol vertolkt in het verdorven wereldje van vriendjespolitiek, onrechtvaardigheid en machtsmisbruik. Meer nog: hij leert hoe hij zelf voordeel kan puren uit het dubieuze systeem. Wanneer hij een relatie met een politie-instructrice begint, krijgt hij zijn jaloerse collega’s tegen en begrijpt hij waarom Gallo precies hém als beschermeling heeft uitgekozen.

El Bonaerense is een boeiend psychologisch portret van een eenzaam individu dat wordt gevormd door zijn sociale context, om daarna door het almachtige en vijandige systeem te worden opgeslorpt. Aan de hand van intieme observaties, korrelige fotografie, drukkende sfeér, grimmige beelden en raak gedoseerde wrange humor slaagt Trapero erin om zowel het hoofdpersonage als de wereld waarin hij zich beweegt, ragfijn te schetsen en te analyseren. Bovendien oordeelt Trapero niet, maar neemt hij je mee in de fascinerende coulissen van dit ‘Parijs van Zuid-Amerika’ en toont hij cinematografisch trefzeker de schrijnende methodes van het beruchte politieapparaat.

Genre: misdaad, drama,
Jaar: 2002
Regisseur: Pablo Trapero
Cast: Jorge Román, Mimí Ardú, Darío Levy
Land: Argentinië, Chili, Frankrijk, Nederland
Speelduur: 105 minuten