Je vindt geen enkele auteur die meer de Hollywoodkassa’s deed rinkelen dan Stephen King, en toch is hij nooit welkom geweest bij de Academy Award. Ondanks de waslijst van diens boekverfilmingen is er maar één die opgemerkt werd voor de Oscars en dat is Misery.
Kathy Bates kon haar nominatie met gemak verdiend verzilveren. Zelden huiverde je zo van een huisvrouw bij wie de stoppen zijn doorgeslagen. Het is ook een acteursfilm, al was het maar omdat deze prent uit 1990 slechts vijf mensen in de cast telt, en waarvan er drie amper een paar minuten in beeld komen.
Vuurwerk tussen James Caan en Kathy Bates dus, en hoe! Een film die vaak in lijstjes voorkomt als van één van de meest angstaanjagende films ooit, en dat is toch opmerkelijk voor een productie waarbij Rob Reiner achter de camera stond. Reiner had in 1986 weliswaar met Stand By Me al eens een Stephen King-verhaal verfilmd, toch was dat meer een coming-of-age-drama.
Reiner, hoewel een regisseur waarop je geen stempel behalve die van kwaliteit kan plakken, was bekend voor een heel andere soort films zoals This Is Spinal Tap, The Princess Bride, When Harry Met Sally of A Few Good Men.
Misery is wel geen horrorfilm pur sang. Het gaat eerder om het uitdiepen van twee contrasten dat zich afspeelt in één of ander gehucht in Colorado. Een ideale plek voor schrijver Paul Sheldon (James Caan) om zich terug te trekken en zich zo toe te leggen op het schrijven van zijn nieuwe boek. Sheldon is door zijn romantische boekenreeks van Misery de uitgesproken favoriet van vele huisvrouwen, maar hij heeft schoon genoeg van dit personage en wil het over een andere boeg gooien. Middenin een sneeuwstorm gaat hij met zijn Mustang overkop gaat. Een paar seconden later wringt een duister personage met een koevoet de deur van de auto open. De gevierde schrijver wordt gered door zijn number one-fan, maar de obsessie voor het idool lijkt wel zeer ver te gaan!
Hoewel Misery als verhaal bitter weinig voorstelt (het klassieke ontvoeringsverhaal dat je in iedere thriller ziet), blijft de film vooral nazinderen door de acteerprestaties. Enerzijds heb je James Caan die in 1972 doorbrak met The Godfather en nadien niet meer weg te denken was uit de cinema van de jaren 70 (de originele Rollerball, Silent Movie, 1941 en A Bridge Too Far). Nu een ietwat vergeten acteur die meer dan twintig jaar worstelde met een cocaïneverslaving, maar na het fel ondergewaardeerde Thief opnieuw opgepikt werd door Francis Ford Coppola in Gardens Of Stone.
Caan is als schrijver perfect gecast tegenover Kathy Bates, een actrice met meer dan 130 credits op IMDb, die zonder meer de ster van deze film is. Op het eerste gezicht is ze het huismoedertje volgens het Amerikaanse boekje, maar in feite een aftands monster. En zo goed neergezet door Bates, dat je net zoals je dat bij Anthony Hopkins dat met Hannibal Lecter doet. ook is het zeer leuk om nog eens één van de grootste filmdiva’s terug te zien: Lauren Bacall als de uitgeefster die zich zorgen maakt over de verdwijning van Sheldon, maar ook Richard Farnsworth, het oude mannetje die je zeker kent van zijn marathontocht met de tractor in The Straight Story van David Lynch.
REGIE: Rob Reiner
CAST : James Caan, Kathy Bates, Frances Sternhagen, Richard Farnsworth, Lauren Bacall
JAAR: 1990
LAND : USA
GENRE : Horror
