Victor Polster, zegt je niets? Toch wel hoor, hij is die jonge snaak die in Cannes de prijs van Beste Acteur won in de Un Certain Regard-competitie voor zijn grandioze prestatie in Lukas Dhont’s Girl, diens debuutfilm die in Cannes liefst viermaal in de prijzen viel. Victor Polster is een prille acteur die momenteel (op internaat) een opleiding volgt aan de Koninklijke Balletschool van Antwerpen. Hij is geboren in 2002 in Brussel. Hij woont er bij zijn ouders. Door zijn school-thuis-situatie is hij tweetalig (Nederlands, Frans). Wij waren er in Cannes als de kippen bij om de (heel bescheiden) blonde protagonist die in Girl ontroert als het 15-jarig transgendermeisje Lara, op het strand van Cannes naar zijn eerste reacties te polsen een kwartiertje nadat de film op een ontroerende staande ovatie werd onthaald. Girl had op dat moment nog geen enkele prijs gewonnen.
Een verpletterende staande ovatie, hoe voelt dat voor een jonge kerel zoals jij?
Goh, ik was de dagen voor de wereldpremière hier in Cannes al bloednerveus. Ik was ooit wel al eens met vakantie in Cannes geweest, maar nog niet het Filmfestival bezocht. Ik wist niet dat het zo’n groots evenement is. Toen daarnet het licht in de zaal terug aanfloepte in die grote zaal van het Paleis na de vertoning en zo’n gigantische mensenmassa begon te applaudisseren, kon ik het bijna niet geloven. En dat handgeklap werd alsmaar heviger en luider en toen ook nog eens iedereen recht ging staan, kreeg ik kippenvel. Ja, wat was dat allemaal. Een overmeesterende ervaring. De adrenaline stuwde doorheen mijn ganse lichaam.
Hoe ben je eigenlijk in Girl terechtgekomen?
Lukas zocht voor de hoofdrol in zijn film iemand die én transgender én balletdanser was. Blijkbaar niet makkelijk om zo iemand in een handomdraai te vinden. Omdat ik dans studeer aan de Antwerpse balletschool dacht ik om me bij Lukas aan te bieden. Ik had er geen goed oog in, maar ik waagde toch maar mijn kans. Ik had ten slotte niks te verliezen. Hij kon me niet goed genoeg vinden of wie weet werd ik misschien wel gecast. Lukas vond me na mijn auditie wel goed en dan is het allemaal relatief snel gegaan. Van het één kwam het spreekwoordelijke ander en kijk, Lukas castte me voor de wel heel complexe rol van Lara. Gelukkig maar. Trouwens om de mening van Lukas te citeren: “Girl is niet bepaald een dansfilm, wel een fysieke film.”
Je zegt het zelf al: Lara was een heel complexe rol. Hoe keek jij er tegenaan? Had je geen twijfels of je als onervaren acteur erin zou slagen om zo’n gecompliceerd personage geloofwaardig neer te zetten?
Natuurlijk (lacht). Ik zal de laatste zijn om te beweren dat het geen heel lastig parcours was en dat ik niet heb gezwoegd en zwaar heb afgezien om me door een aantal heel lastige scènes te worstelen.
Kreeg je op die momenten afdoende steun?
Zeker. Ik heb écht veel te danken aan Lukas. Hij stond me steeds bij. Op bepaalde momenten leek het wel als een metaforische pas de deux tussen ons (lacht). Ook de crew was heel begripsvol. Op de set heerste voortdurend een warme, huislijke en gemoedelijke sfeer. Heerlijk.
Wat eiste Lukas precies van je in de huid van Lara?
Hij wou dat ik persoonlijk, maar dan als acteur bedoel ik natuurlijk, in dezelfde ‘state of mind’ verkeerde als mijn personage. Ik heb deze eis zo goed als mogelijk proberen in te lossen.
En hoe doe je dat?
Door diep innerlijk zowel fysieke als psychische pijn van Lara zelf te proberen aanvoelen.
Geen sinecure toch?
Zeg dat wel (lacht). Het was bijzonder lastig. Eigenlijk was dit aspect de grootste uitdaging.
En de naaktscènes dan?
Dat was een makkie want ik had voor die scènes een stand-in (lacht).
En wat brengt de toekomst voor Victor Polster?
Ik wil eerst nog even kwijt dat ik extreem gelukkig ben met wat Girl tot nu toe al heeft teweeg gebracht. Wat ik precies in de toekomst wil doen, wel daar ben ik nog niet uit (lacht). Persoonlijk zie ik de combinatie tussen danser en acteur wel zitten (glimlacht). Voorlopig kijk ik nog wat de kat uit de boom. Mijn beleving hier in Cannes is overweldigend. Ik ga eerst proberen vat krijgen op het hier en nu. Er komt momenteel te veel en tegelijk op me af. Ik ga proberen m’n hoofd koel te houden en te genieten van wat me hier allemaal overkomt. Of ik daarin zal slagen, betwijfel ik (lacht). Het is voor me allemaal zo nieuw. Veel zal natuurlijk afhangen van de scripts die ze me zullen toesturen of welke scripts ik in de nabije toekomst eventueel zal worden toegestopt. De rol van Lara was een échte droomrol. Als je in zo’n film, in zo’n rol, kunt debuteren wordt de toekomst op het vlak van acteren in een andere film, wat onzeker. Afwachten voorlopig en ik zie wel wat er nog allemaal op me afkomt.
