“Every day, she works in a man’s world. Every night, she dances through the universe that is her dream.” Met deze tagline werd Flashdance één van de allergrootste successen uit de eighties, ook al was dit meer dankzij MTV in plaats van de critici die er doorgaans niks aan vonden. Zelfs regisseur Adrian Lyne dacht na de eerste testviewing dat deze film – die hij nota bene twee keer afwees – een flop zou worden.
Het was de soundtrack die daar verandering in bracht. Bijna samen met de release werd de lp een grote hit. Er werden volop singles uit de langspeler getrokken zodat die konden dienen als videoclips en gedroomd promomateriaal waren voor de film op tv. Uiteindelijk bracht de film 200 miljoen dollar op, waardoor Jerry Bruckheimer een van de grote producers bij Paramount werd. De soundtrack van de film verkocht wereldwijd in de eerste twee weken van de release zo’n 700.000 exemplaren, terwijl het themanummer dat gezongen werd door Irene Cara een Oscar kreeg.
De film stelt nauwelijks iets voor, ofschoon het gebaseerd is op het leven van de danseres Maureen Marder. Niet dat de dame er veel geld aan verdiende, want ze ging akkoord met een cheque van zo’n slordige 2000 dollar.
Voor de hoofdrol kon Lyne kiezen uit (hou je vast) Jamie Lee Curtis, Bridget Fonda, Melanie Griffith, Mariel Hemingway, Helen Hunt, Jennifer Jason Leigh, Kathy Najimy, Michelle Pfeiffer en Sharon Stone. Toch koos de regisseur voor de toen volslagen onbekende Jennifer Beals voor de rol van Alex Owens die overdag de kost verdient als lasser, wat in een staalstad als Pittsburgh vrij normaal is, maar ’s avonds een centje bijverdient als danseres. Lyne introduceerde hiervoor wel de “wet dance” (lees een emmer water over een bikini), maar het bleef allemaal netjes.
Er wordt flink wat afgedanst in Flashdance, hoewel Marine Jahan ingehuurd werd als Jennifer Beals’ body double. Het is ook haar lichaam die je ziet tijdens Maniac van Michael Sembello wat in de jaren 80 een videoclip was die je elke dag op televisie kon zien. In feite oogt de hele film als één lange videoclip en dat is geen toeval want Lyne kwam uit de commercialwereld, ook al zou hij met latere titels als Fatal Attraction en 9 1/2 Weeks samen met Paul Verhoeven de man van de erotische Hollywood-thrillers worden.
Het scenario is flinterdun. Zo is haar beste vriend Richie Blazik (Kyle T. Heffner) die naast hamburgerkok ook een stand up comedian is een bijna vleesgeworden versie van Fozzie the Bear. Er hangt natuurlijk ook wat romantiek in de lucht, en wel met haar baas (Michael Nouri) wat dus een fout idee is.
Lyne was niet de eerste keuze van Paramount. In feite zou dit een klus worden voor Brian De Palma, maar die liet het project vallen toen hij te horen kreeg dat hij met Al Pacino de remake van Scarface mocht maken. Een leuk detail is dat de Palma vier jaar later ook Fatal Attraction aan zich voorbij liet gaan.
Het is opmerkelijk hoeveel Lyne met zo weinig doet, ook al moesten de producers hem in toom houden want de eerste versie van de film was ruim 140 minuten. Zowel Lyne als scenarioschrijver Joe Eszterhas moesten lijdzaam toezien hoe Bruckheimer en Simpson ruim 45 minuten film in de prullenmand gooiden. Hoewel Flashdance net iets te burlesk eindigt, is dit wellicht de juiste beslissing, want 95 minuten is een prima lengte voor een film als deze. Flashdance is dan wel niet meer dan een nostalgisch niemendalletje en verre van een goede film, toch blijft dit topvermaak voor iedereen die iets voelt voor de jaren 80. De film is nu op 4K uit.
REGIE: Adrian Lyne
CAST : Jennifer Beals, Michael Nouri, Lilia Skala, Sunny Johnson, Kyle T. Heffner, Lee Ving, Ron Karabatsos
JAAR: 1983
LAND : USA
GENRE : Drama, Romantiek, Muziek
