Het gaat al lange tijd niet zo goed meer met de filmcarrière van Marc Forster. In 2001 maakte hij het ronduit geweldige Monster’s Ball waarin het racisme in Amerika werd gehekeld, maar kort daarna nam hij vrede met zoete meligheid zoals Finding Neverland met Johnny Depp of met de Disney-film Christopher Robin. Tussen deze stroop zat ook nog Quantum of Solace die door zowat iedereen beschouwd wordt als de slechtste James Bondfilm die er is.
Ook met zijn laatste, A Man Called Otto, behoudt Forster zijn poeslief imago. Het gaat immers om de remake van de Zweedse feelgoodfilm A Man Called Ove uit 2015, die gebaseerd was op de roman uit 2012 van Fredrik Backman. Naar eigen zeggen had Forster zo veel respect voor het origineel dat hij de Zweedse film bijna scène per scène overnam. Dat siert de man, ook al zou het wel eens pure gemakzucht kunnen zijn, maar het gevolg daarvan is jammer genoeg ook een zo goed als overbodige film, zeker als je de oorspronkelijke film zag.
De film flopte wereldwijd en A Man Called Otto werd de zoveelste domper voor Tom Hanks die stilletjes aan beseft dat hij niet meer de ster van vroeger is. Niet dat het falen aan Hanks ligt, want alle sterren die deze prent krijgt (ook al zijn het er niet veel) zijn louter en alleen aan zijn puike vertolking te danken.
Hanks speelt de rol van Otto, een verbitterde vent die over alles en nog wat loopt te zagen. De man woont in een rijtjeshuis in Pittsburgh en kan om niets lachen. Op de dag dat hij gedwongen wordt om met pensioen te gaan, maakt hij plannen om zelfmoord te plegen. Net op het moment dat de man uit het leven wil stappen kloppen de nieuwe buren, de zwangere Marisol (Mariana Treviño) en Tommy (Manuel Garcia-Rulfo), aan.
De rest van dit veel te voorspelbaar (en bij momenten oersaai) verhaal kan je eigenlijk zelf gaan invullen. Want ja hoor, na zo’n 130 minuten is de ouwe Otto toch niet de eeuwige brompot en blijkt hij zelfs een gouden hart te hebben, ook al is dat door de fiets van een jonge transgender die uit huis is geschopt te repareren of door een klungelige dame te leren autorijden. Geen cliché dat niet gebruikt wordt in deze slaapwekkende feelgoodfilm en waarvan alleen de eerste 30 minuten genietbaar zijn en wel wanneer Tom Hanks – oh ironie- ongegeneerd de zeikerd mag uithangen.
Otto’s chagrijn heeft natuurlijk ook een reden die via flashbacks wordt weergegeven. Het resultaat lijkt op iets van een Céline Dion-videoclip waar je met een half oog naar kijkt, ook al probeert Hanks er alles uit te knijpen, iets wat hem door het langdradige scenario niet lukt. Bovendien is er geen mens die opgescheept wil zitten met een opdringerige buurvrouw als Marisol, laat staan dat ze een brombeer als Otto kan bekeren. A Man Called Otto is dan ook niet meer dan een redundante film die hardnekkig probeert de kijker te overtuigen dat er in iedere mens iets goeds schuilt.
GENRE: komedie, drama
JAAR: 2022
REGISSEUR: Marc Forster
CAST: Tom Hanks, John Higgins, Tony Bingham, Lily Kozub, Mack Bayda
LAND : USA
