Zonder twijfel zullen vele mannen destijds de flamboyante Roger Vadim hebben benijd. Niet alleen was hij de echtgenoot van Brigitte Bardot, ook trouwde hij in 1965 met Jane Fonda en dan hebben we het nog niets eens over zijn avontuurtjes met Catherine Deneuve gehad!
Vadim was een soort man die graag pochte met zijn vrouwelijke veroveringen. In de jaren 50 maakte hij van BB in And God Created Woman het ultieme sekssymbool en tien jaar later deed hij dat in Barbarella opnieuw met Jane Fonda. Voorheen speelde de dochter van Henry Fonda alleen in romantische niemendalletjes zoals Barefoot In The Park met Robert Redford, maar in deze sciencefiction klassieker toverde Vadim zijn echtgenote om tot een oogverblindende stoeipoes. De film had net als Fonda niet veel om het lijf, maar in de loop der jaren werd Barbarella een absolute cultfilm waaraan zelfs de jongens van Duran Duran hun groepsnaam te danken hebben!
Het (idiote) verhaal samenvatten is niet bepaald een simpele opdracht. Vadim baseerde zich wel grotendeels op de comics van Jean-Claude Forest, toch kon de cineast het geen barst schelen dat zijn scenario een onsamenhangend zooitje is. Het enige wat de kijker verlangde waren mooie beelden van Fonda’s naakte lijf en daar moet je niet lang op wachten, vanaf de begingeneriek kun je in volle glorie de verborgen geheimen van de filmdiva bewonderen.
Het is 40.000 na Christus en de president van de aarde (Claude Dauphin) maakt zich grote zorgen. De jonge wetenschapper Durand-Durand (Milo O’ Shea) is naar de Poolster vertrokken, maar tijdens zijn tocht is hij in de onbekende gebieden van Tau Ceti verdwenen. Er is niemand die weet hoe de inwoners zich aldaar gedragen en dat is nou net het grote gevaar. Durand-Durand is immers de uitvinder van de positronstraal.
Mochten de Tau Ceti-inwoners dit wapen in handen krijgen bestaat het gevaar dat de eenheid van het universum wordt verbroken. Je moet namelijk weten dat de wereld waarin Barbarella leeft er eentje is zonder wapens. Omdat Barbarella een vijfsterren Astro-Navigatrix is krijgt ze de taak om Durand-Durand op te sporen en om in haar opdracht te slagen mag de adembenemende blondine al haar talenten gebruiken.
Tijdens haar tocht ontmoet de heldin heel wat weerzinwekkende wezens (van sadistische kinderen tot poppen met een ijzeren gebit). Gelukkig botst Barbarella op Pygar, een engelachtig wezen, dat haar naar Sogo brengt. Op deze planeet regeert niet alleen de grote tiran, het is ook de plaats waar Durand-Durand zich verschuilt.
Bent u er nog? Zo lang Fonda in een doorschijnend pakje rond huppelde was het filmpubliek meer dan tevreden en het verhaal slechts van ondergeschikt belang. En toch, jaren nadien blijft dit niemendalletje een magische filmervaring. Vadim schuwde geenszins de kitsch, zo is bijv. het volledige ruimteschip van Barbarella in fluweel gehuld, wat uiteraard goed van pas komt als de schone dame wil rollebollen (en ja hoor, dat doet ze in negentig minuten vrij veel).
De decors zijn soms zo idioot dat ze fantastisch ogen en ofschoon deze film een erotische sciencefictionfilm is, blijft het toch de naïeve onschuld die van Barbarella een tijdloze klassieker heeft gemaakt. De cast bestond uit een heleboel spelers die in avant-gardistische kringen succes hadden (let bijv. op de rol van Marcel Marceau, de koning van de mimiek), toch is Barbarella zo goed als een volledige onewomanshow van Fonda geworden. Het is niet meer dan normaal, de camera wijkt namelijk geen seconde van Fonda’s zijde.
Naar verluidt heeft deze film een heel ander effect als je hem onder invloed van lsd bekijkt, doch hebben wijselijk besloten om dit experiment aan ons voorbij te laten gaan. Deze productie die uit de stal van Dino De Laurentiis komt werd destijds door de critici tot op het bot gekraakt en ook het bioscooppubliek bleef massaal thuis. Jaren later heeft iedereen de film wel gezien en is hij één van de grootste cultfilms aller tijden geworden.
De huidige interesse is zelfs zo groot dat de laatste jaren heel wat regisseurs er een remake van wilden maken. Vadim zelf was de eerste die daarvan droomde en voor de nieuwe Barbarella had hij zowel Twin Peaks-ster Sherilyn Fenn als Drew Barrymore in gedachten, toch besliste zijn dood in 2000 daar anders over. Ook Roberto Rodriguez zag zo’n remake wel zitten, doch vroegen de Universal-studio’s zo’n hoog bedrag voor de filmrechten dat dit plan voorgoed in de ijskast werd gestopt.
GENRE: sciencefiction
JAAR: 1968
REGISSEUR: Roger Vadim
CAST: Jane Fonda, John Phillip Law, Anita Pallenberg, Milo O’Shea, Marcel Marceau, David Hemmings
LAND: Frankrijk, Italië
