THE PERSONAL HISTORY OF DAVID COPPERFIELD 

Dit Victoriaans anti-sprookje was altijd geliefd door de filmwereld, er was al een versie in zowel 1911 als 1913. Ook in de jaren ’60 was er een adaptatie, ergens in de jaren ’90 verscheen er een tekenfilmvariant en nu heeft ook Armando Iannucci zich aan een adaptatie van The Personal History Of David Copperfield gewaagd.


Een komedie die enerzijds ontzettend groot respect heeft voor de traditionele kostuumdrama’s, maar er anderzijds compleet de vloer mee veegt. Van Armando Iannucci, één van de toonaangevende satiremakers van dit moment, hadden we eigenlijk niet anders verwacht. De Britse filmmaker had met In The Loop en The Death Of Stalin al laten zien dat hij een meester is in het maken van eigenzinnige (zeg maar intelligente) komedies en die lijn wordt volledig doorgetrokken in The Personal History Of David Copperfield.

Qua decors en design merk je het verschil met traditionele BBC-kostuumdrama’s niet. Minstens even mooi, balancerend tussen kunst en kitsch. De straten van Londen zien er uit zoals we dat van een typische Charles Dickens-verfilming gewoon zijn. De Big Ben is nog in aanbouw, de paardenkoetsen paraderen rond St. Paul’s en overal hangt armoede in de lucht. Net zoals je dat zag in Oliver! uit 1968 van Carol Reed, kwestie van een andere boekverfilming van Charles Dickens aan te halen.

Maar al gauw merk je dat Armando Iannucci het over een andere boeg gooit. Dat doet hij bijv. door de diversiteit ver door te trekken, want de traditionele Brit die David Copperfield doorgaans is, wordt in deze versie vertolkt door Dev Patel die we hebben leren kennen in Slumdog Millionaire en The Best Exotic Marigold Hotel, en deze film met ongelooflijk veel flair (en blijkbaar zonder veel moeite) naar zich toetrekt.

Alle ingrediënten van de traditionele Victoriaanse roman komen aan bod, en dan vooral het verhaal van de geluksvogel die plotseling transformeert in een pechvogel en van de regen in de drop komt. Het grappige is dat Armando Iannucci alle clichés van het genres gebruikt, dat gaat van kindjes die in een fabriek uitgebuit worden tot wreedaardige snoodaards en vrekken zoals bijv. een type à la Ebenezer Scrooge (om in Dickens-termen te blijven), maar hij maakt er toch een zeer aparte film van die bij momenten aanschuurt bij de stijl van Baz Luhrmann, wel zonder de bombast.

Of de film bij iedereen in de smaak zal vallen is maar de vraag, maar dat Armando Iannucci er iets zeer origineels en vernieuwends van heeft gemaakt staat buiten kijf, zeker wat het cinematografische betreft en soms doet denken aan de wiskundige precisie van Wes Anderson, maar dan wel in een BBC-kostuumdrama-setting. Dat de film ruim twee uur duurt merk je geen seconde en dat komt in de eerste plaats door de acteurs en actrices die besloten hebben om er een heus festijn van te maken.

GENRE: kostuumdrama
JAAR: 2020
REGISSEUR: Armando Iannucci
CAST: Dev Patel, Tilda Swinton, Ben Whishaw, Gwendoline Christie, Hugh Laurie, Peter Capaldi
LAND: Groot-Brittannië