Om maar meteen met de deur in huis te vallen, ook al zou je het niet meteen zeggen aan de titel, maar Eating Raoul gaat niet over kannibalen, wel is het een sekskomedie. Een film waar de critici destijds niet echt over te spreken waren, waaronder zuurpruim Roger Ebert. Ondertussen heeft Eating Raoul via de cultcinema een tweede leven gekregen en is hij zelfs uitgebracht door het prestigieuze Criterion en op Broadway zelfs een musicalversie, en dat wil toch heel wat zeggen.
De man achter dit zaakje was Paul Bartel. Acteur, schrijver en regisseur. Een manusje-van-alles die in meer dan 90 films en tv-afleveringen te zien was. Een echte karakterkop van wie niemand in feite de naam kent, maar eens je een foto van hem ziet dan weet je onmiddellijk over wie het gaat.
Als regisseur maakte hij onder meer voor Roger Corman de culthit Death Race 2000, deze Eating Raoul en ook nog de compleet gestoorde western Lust In The Dust met de travestiet Divine in de hoofdrol. En als acteur moet je hem beslist al gezien hebben bijv. in Cannonball! of de eerste Piranha.
Death Race 2000 was wel een hit, maar Roger Corman was niet te spreken over het eindresultaat, en hij liet dan ook aan iedereen horen dat hij zich bedrogen voelde door het feit dat Bartel de komedietoer opging met zijn opdracht. Komedie was blijkbaar ook zijn ding, en dat merk je absoluut in het hilarische en doeltreffende script van Eating Raoul dat hij samen met Richard Blackburn schreef. In diezelfde Death Race 2000 had hij Mary Woronov leren kennen. Het klikte tussen Bartel en Woronov die vooral bekend was vanwege haar werk met Andy Warhol want in de meer dan 80 films die ze vertolkte, speelde ze met Bartel een getrouwd stel in 17 films.
Het verhaal is heerlijk fout en zo van de pot gerukt dat het alleen maar kon bedacht worden in de ’80’s. Paul Bland (Paul Bartel) werkt in een voedingszaak en als notoire wijnkenner probeert hij het cliënteel zonder veel succes de duurste wijnen aan te smeren, terwijl zijn vrouw Mary (Mary Woronov) de kost verdient als verpleegster. Verliefd, maar een bijzonder preuts stel dat apart slaapt en wiens liefdesleven niet verder reikt dan wat knuffelen en zoenen.
Deze twee hebben een doel in het leven: een restaurant openen. Alleen de centen ontbreken, maar door een stom toeval krijgen ze een ingenieus plan. De twee wonen in een flatgebouw waar de buren regelmatig swingerparty’s houden. Wanneer een dronken swinger hun appartement binnensluipt en Mary zowaar probeert te verkrachten, slaat Paul hem met een gietijzeren koekenpan op diens hoofd en doodt hij hem per ongeluk. In de veronderstelling dat niemand om hem zal treuren, nemen ze zijn geld en zwieren ze zijn lichaam gewoonweg de container in. Een paar dagen later vermoorden ze een andere swinger en ze hebben meteen door dat ze geld kunnen verdienen door “rijke perverselingen” uit te nodigen, hun nadien te doden en er met hun geld van doorgaan.
Bartel vond het geld voor dit idee en draaide één van de meest hilarische komedies uit het begin van de jaren ’80. Foute humor die wel eens omschreven wordt als een zwarte komedie omdat de ondertoon er één zou zijn van gretigheid, maar zelf zien we er meer slapstick in. En wat voor slapstick!
Een film met een korte running time die door de fantastische grappen zo voorbij is. Al bij al is het niet meer dan pakweg de grollen van Gaston & Leo, maar soms moet het ook niet meer zijn dan dat, want deze film doet waar hij voor gemaakt is: je aan het lachen brengen.
GENRE: komedie
JAAR: 1982
REGISSEUR: Paul Bartel
CAST: Mary Woronov, Paul Bartel, Edie McClurg, Buck Henry, Richard Paul, Allan Rich
LAND: USA
