Vooruitgang wacht op niemand en laat zich door niemand tegenhouden. Zelfs geen bergen. Voor een nieuwe treinverbinding zal er een tunnel geboord worden door een berg in het Dovré-gebergte en de protesteerders mogen dan nog zoveel schreeuwen dat “ze de berg moeten laten leven”, de tunnel zal er komen. Maar dan krijgen de protesteerders hun zin op de vreselijkste manier mogelijk. De berg komt werkelijk tot leven. Ofschoon, de tunnelgravers hebben iets ontwaakt, dat nu door het land trekt.
Onderzoekers van de overheid staan voor een raadsel naar wat het is en zo wordt paleobioloog Nora Tidemann betrokken bij het sporenonderzoek. Die stelt al snel vast dat wat er ook is vrijgekomen, het grote voetstappen heeft en het duurt niet lang voor ze beseft dat ze de hulp van haar vervreemde vader zal nodig hebben. Hij zou wel eens kunnen weten wat dit is, maar is ze wel klaar om te horen wat hij denkt. Tobias Tidemann is er namelijk van overtuigd dat ze te maken hebben met een trol…
Het zijn nu al enkele jaren een goede tijd voor monsterfilmfans. Niet alleen voegt het Japanse Toho met de regelmaat van de klok een nieuwe vernietigingstocht toe aan hun koning van monsters Godzilla, ze hebben ook hun vlagschipmonster nu uitgeleend aan de Amerikanen en nu kan Godzilla en vrienden dus naar hartenlust ook door Legendary Pictures’ MonsterVerse stappen. En voor zowel de Japanse als de Amerikaanse franchise staat er al een nieuwe telg in de stijgers. Zelden een betere tijd voor monsterliefhebbers dus. Maar het is niet alleen deze twee titanen van studios die ons kunnen bedienen van wat leuk kaijuactie.
Neem nu deze Noorse Troll, in 2022 verschenen op Netflix. Een heerlijke popcornfilm, die de meeste van je monsterfilm verwachtingen zal doen. Zo hebben we de titulaire trol, een gigant met, ruw geschat, de afmetingen van King King uit Kong: Skull Island (2017). Volledig in de stijl van oude kaijufilms is het ook hier de mensheid die in hun arrogantie de strijd tegen de natuur en de wereld inzetten, een handschoen die de natuur trots opneemt, door de mensen met hun acties deze trol uit zijn stenen gevangenis te laten bevrijden. Wat volgt, is natuurlijk een gigantisch spoor van vernietiging. Onze trol, een goed uitziend monster, standaard naar de mythe, maar daarom niet minder memorabel, weet de nodige schade aan te richten. Waar het allemaal best fijn begint in de landelijkere gebieden van Noorwegen, wordt het pas echt interessant wanneer we steden in trekken. Dan zien we onze gebruikelijke kaiju-actie zoals we hem graag zien.
En toch is het niet zomaar een herhalingsoefening van klassiekers. Oh nee, zo vergeet het zijn eigen culturele achtergrond voor geen minuut. De mythe achter hun folkloristische titelmonster is nooit ver weg; het volgt de verhalen, de beschrijvingen van sterktes en zwaktes best trouw, zonder het de kijker ooit te gemakkelijk te maken. Want zoals met elk verhaal staat de waarheid niet zelden naast de leugens. Dit vormt dan ook een interessante component in het geschil tussen vader en dochter. De strijd tussen geloof en wetenschap. Stellen dat de twee familieleden niet bepaald op dezelfde golflengte zitten, is het nog zachtjes uitdrukken en het zorgt doorheen de film wel voor wat spanningen tussen de twee waarbij je ergens kan beiden wel volgen.
Het helpt natuurlijk wel dat geen van beide personages ooit onaangenaam worden in hun overtuigingen. Ze mogen het dan niet eens zijn met elkaar, ze staan elkaar niet naar het leven en zijn niet onnodig vijandig tegenover elkaar. Ze vallen elkaar niet aan, een fout die heel wat gelijkaardige films wel eens durven te maken. Vader-dochter worden trouwens verder aangevuld door een militair en een vertegenwoordiger van de eerste minister in de hoofdcast en ze vormen samen een goed team. Het is leuk om hen te zien werken en vooral de moed die elk van de personages vertoond terwijl ze het mysterie onderzoeken, nieuwe dingen over hun land leren en de duistere geheimen die er heersen.
Maar verwacht nu ook niet dat Troll het warm water heruitgevonden heeft. Nee, qua stijl en gevoel (en zelfs ook een beetje qua actie), doet deze film voornamelijk denken aan Kong: Skull Island en King Kong specifiek. Je zou ergens zelfs kunnen zeggen dat de trol King Kong is, enkel in een Noors jasje met alle betekenissen van dien. Hierdoor zal het misschien net iets te bekend aanvoelen, zeker voor zij die wat meer vernieuwing hadden verwacht. Als je hier echter rekening mee houdt voor je aan de film begint, zal dit aspect je waarschijnlijk minder storen. Wel is het einde best dubbel. Het is makkelijk te snappen wat ze wilden doen en het is zeker niet verkeerd, maar de impact op de uitkomst is zo verwaarloosbaar dat je je toch afvraagt, was er veel meerwaarde aan zo’n beslissing? Het voelt een beetje onbeholpen aan.
King Kong gaat naar Noorwegen. Dat is ongeveer de beste beschrijving die we kunnen geven aan deze Troll. Een meer dan vermakelijke monsterfilm met een bekend aanvoelend monster dat toch een fris jasje heeft gekregen dankzij de Noorse legende die hij is. Het monster is toffe gigant en brengt exact wat je zou kunnen verwachten van dit soort films. Voldoende actie, heel wat uitdaging voor de mensheid om toch een manier te vinden om de trol te vinden en te stoppen en uiteraard een visueel spektakel om vingers en duimen bij af te likken. Verder is het de strijd tussen geloof en wetenschap wel fijn, met in de kern hiervan een vader en dochter duo die van elkaar zijn vervreemd maar even goed zijn hun twee helpers. Een militair en een ministerievertegenwoordiger. Ongewone combinaties maar wel een team dat werkt. Dit zorgt voor een fijne popcornfilm die niet snel verveeld en enkel misschien iets te braaf bekende formules volgt. Ook is het einde een beetje onbeholpen. Het voelt niet aan alsof het allemaal zoveel uitmaakte en dat is wel jammer. Maar zeker geen slechte film op eens te kijken op een druilige regendag.
Genre: Actie, Avontuur, Drama
Jaar: 2022
Regisseur: Roar Uthaug
Cast: Ine Marie Wilmann, Kim Falck, Mads Sjøgård Pettersen, Gard B. Eidsvold
Land: Noorwegen
