Jim Carrey heeft wellicht het meest elastische smoelwerk van heel Hollywood en dat heeft hem geen windeieren gelegd. Voor hij het aanbeden symbool werd van de American Dream, heeft hij zijn deel miserie wel gehad. Jim Carrey groeit op samen met een broer en twee zussen in Toronto, vrij zorgeloos, tot het gezin moet verhuizen en iedereen in shifts aan de slag gaat als conciërge in het Titan Wheels fabriek in Scarborough. Ook prille tiener Jim, die na de schooluren soms nog acht uren moet kloppen. Een tijdlang wonen ze in een gammele (Volkswagen) camper. Op z’n 15de werkt Carrey als stand-up komiek in nachtclubs en is hij de kostwinner van het gezin. Een jaar later blijft hij defenitief van school weg.
In 1979, trekt hij hoopvol naar Los Angeles en wordt daar ontdekt door Rodney Dangerfield. Deze biedt hem een contract aan als openingsact in zijn show. Na enige jaren verzekert hij zich van een vaste stek in de club The Comedy Store. Enkele weinig opgemerkte filmrolletjes later (onder meer in Once Bitten van Howard Storm – 1985 en een jaar later in Francis Ford Coppola’s Peggy Sue Got Married) begint Carrey vanaf 1990 naam te maken in de comedyserie In Living Color van de broers Damon en Keenen Ivory Wayans. Dat levert hem in 1994 de hoofdrol op in Ace Ventura: When Nature Calls. Het vervolg van Carrey’s carrière is publiek domein.
Van de ene dag op de andere kent iedereen zijn naam (en gezicht). De roem kost hem wel een zware prozacverslaving, ontelbare therapieën, twee huwelijken (Melissa Womer en Lauren Holly), het verlies van het hoederecht over zijn dochter Jane, enkele pijnlijke liefdesaffaires met onder meer Renée Zellweger, enkele depressies en het voor hem moeilijk te verwerken verlies van zijn beide ouders. Mister rubber-face doorspartelt het allemaal en blijft vriend en vijand verbazen met zijn briljante reïncarnaties van zielige eenzaten in intelligente films zoals The Truman Show, Man On The Moon en Eternal Sunshine Of The Spotless Mind. Een al even opmerkelijke prestatie is zijn transformatie tot de Grinch in Ron Howards succesvolle kerstparabel How The Grinch Stole Christmas, waarin hij opnieuw de rol van een eenzaat vertolkt die niet in de maatschappij past. Carrey noemt zich in die rol zelfs dé ware anti-kerstman. Destijds had Marc Bussens een gesprek met hem over deze film…
Wie is volgens jou de Grinch?
Jim Carrey: Het symbool van de vervreemding. Het gevoel dat je bij niemand thuishoort en je een buitenstaander bent. De figuur is een creatie van Dr. Seuss. In Europa is hij wellicht minder gekend maar in de Verenigde Staten is hij razend populair. Hij geniet hier de reputatie
van een capricieus genie. Hij overleed in ’91 en heeft meer dan 40 prachtige kinderromans geschreven, kreeg zeven doctoraten in de literatuur en een nominatie voor de Pulitzer-prijs. In de USA draait iedere Kerstmis helemaal rond Dr. Seuss en zijn Grinch. In zijn werk en zeker in het verhaal van How The Grinch Stole Christmas staat het verlangen naar geborgenheid centraal en het feit dat iedereen wel degelijk een belangrijk deel uitmaakt van het geheel. Een heel gewichtige boodschap.
De Grinch is niet bepaald een sexy creatuur en toch geef jij hem een stem met het accent van sekssymbool Sean Connery. Een bewuste keuze?
Jim Carrey: De Grinch niet sexy? Zijn achterste is toch even volumineus als dat van Jennifer Lopez en is zij niet sexy? De stem is een combinatie van wellicht tientallen personen die ik de laatste jaren heb geobserveerd, en het proberen uiten van de Grinch z’n gefrustreerde gevoelens via een mond vol moeilijk zittende en pijnlijk opgezette tanden. Meer niet.
Ron Howard vertelde me dat je tijdens de opnames steen en been kloeg over de verschrikkelijke make-up. Waren er geen middeltjes om je lijden te verzachten?
Jim Carrey: Ik kon verdorie niet ademen, niet krabben en zag bijna niets. Het was net of ik een koelkast op m’n rug droeg en op verzoek moest dansen. Gewoon verschrikkelijk. Maar ik ben sindsdien een Zen-meester geworden in het verdragen van pijn. Gelukkig had iemand het idee om hulp in te roepen van een specialist in het opleiden van CIA-agenten. Hij heeft me toen geleerd hoe je een marteling overleeft. Via concentratie is het mogelijk om je pijn beter te verdragen. Een interessante en nuttige ervaring die me in mijn leven al goed van pas is gekomen, geloof me.
Zijn je rolkeuzes nog toeval of ben je zelf ook een echte eenzaat?
Jim Carrey: Beslist niet want zoals je wel weet deel ik de lakens met de bloedmooie Jenny McCarthy (Amerikaans Playboy- model en actrice uit onder meer Scream 3, nvdr). Maar misschien is dat wel het beeld dat Hollywood van me heeft.
Je hebt al enkele huwelijken achter de rug. Wat heb je daaruit geleerd?
Jim Carrey: Het huwelijk is een ernstige en goede zaak. Het is trouwens de enige instelling in het leven die je dwingt om over jezelf en je tekortkomingen na te denken. Zelf ben ik daar niet zo goed in geweest. Je hebt wellicht wel kennis van mijn vroegere mislukte liefdesrelaties. Nu besef ik dat vrouwen mooie wezens zijn van een andere planeet die gelukkig voor mij, op aarde zijn geland (lacht). Liefde en huwelijk zijn de enige échte streefdoelen in het leven.
Welke komieken hebben je beïnvloed?
Jim Carrey: Mijn grote voorbeelden zijn Harry Langdon, Buster Keaton en Harold Lloyd, kortom de pioniers. Zij hebben dit genre gecreëerd en dat waren échte genieën. Ik ben ook een grote fan van Dick Van Dyke. Enorme bewondering koester ik voor Peter Sellers. Hij heeft me het meeste beïnvloed. Steve Martin en Tom Hanks zijn ook grote talenten, net als Robin Williams van wie ik nota bene de rol van The Riddler heb kunnen afsnoepen in Batman Forever. Maar, let op ik imiteer niemand. Ik wil gewoon Jim Carrey blijven.
Heb je geen spijt dat Johnny Depp van zijn kant je dan weer de rol heeft afgepikt van Jack Sparrow?
Jim Carrey: Ja, zeker als je ziet hoe geliefd die Pirates Of The Caribbean-films zijn bij het grote publiek en de boxoffices wereldwijd doen rinkelen. Pas op, ik klaag niet over mijn filmcarrière. Ik heb ook al heel wat hits op mijn conto en ik gun Johnny Depp absoluut het succes dat hij oogst met zijn Sparrow-personage. Hij doet dat trouwens fantastisch.
Je bent sportief maar hij heeft toch ook de hoofdrol in Charlie And The Chocolate Factory voor je neus weggegraaid?
Jim Carrey: Je hebt een punt maar enerzijds is Depp een persoonlijke vriend van Tim Burton en anderzijds zijn zulke zaken heel courant in Hollywood. Het is een bikkelharde markt waar change en pech quasi synoniem zijn. Depp is overigens een briljante acteur.
Nu we het toch over je collega’s hebben. Jack Nicholson noemde je ooit de ‘Jack Nicholson of the next generation’. Nicole Kidman geeft openlijk toe dat je haar beste vriendje bent en Tom Cruise inviteert je op zijn trouwfeest…
Jim Carrey: Jaloers (lacht)
Ja, of wat dacht je?
Jim Carrey: No comment, next question please!
Heb je een verklaring voor je enorme populariteit?
Jim Carrey: Geen idee, maar bedenk dat ik enkel het gerecht kook en dat het publiek beslist of het mijn bereiding lust of niet. En je moet weten dat ik bovendien vegetariër ben (lacht).
Wist je dat je de favoriete acteur was van wijlen gangsta-rapper Tupac (Shakur)?
Jim Carrey: Ja, natuurlijk want ik heb nog brieven naar hem geschreven toen hij in de gevangenis verbleef met als doel hem aan het lachen te brengen. Ik weet echter niet of ik in mijn opzet ben geslaagd. En het hem vragen, kan ik niet meer (zet een heel triestig gezicht op).
Je hebt ontelbare onderscheidingen gekregen waaronder twee Golden Globes. Niet gefrustreerd dat ze je telkens negeren voor een Oscar?
Jim Carrey: Wat zinnigs moet ik daar op zeggen (lacht nerveus). Dat ik al zoveel prijzen heb gekregen, bewijst dat er appreciatie bestaat voor mijn werk. Twee Golden Globes is zeker niet mis en ja, een Oscar…ik ben nog niet dood.
Sta je kritisch tegenover je eigen acteerprestaties?
Jim Carrey: De meeste acteurs zullen je vertellen dat ze zichzelf achteraf niet meer kunnen bekijken op het grote scherm, maar dat is loepzuiver gelul. Ik moet en wil zien hoe het publiek reageert op mij. Ik heb dan ook de gewoonte om in een volle zaal incognito binnen te glippen en lekker in het donker helemaal achteraan de bioscoop de interactie tussen mezelf en het publiek te analyseren.
Bij welk filmpersonage dat je zelf ooit vertolkte, voel je affiniteit?
Jim Carrey: Beslist de rol van Joel Barish in de lovestory Eternal Sunshine Of The Spotless Mind. Door deze film heb ik veel aan zelfreflectie gedaan en ernstig nagedacht over de redenen waarom mijn vroegere liefdesrelaties zijn mislukt (veinst geween).
Je hebt de laatste jaren miljoenen mensen aan het lachen gekregen. Waarmee kan Jim Carrey zelf lachen?
Jim Carrey: Een mop brengt me niet meer aan het lachen. Ik sta zelf te lang in het vak om verrast te worden door een goed vertelde grap. Ik lach me wel te pletter met vergissingen. Iemand die zich verspreekt of uitglijdt, dat is pas om te bulderen. Ik kan ook lachen met mijn eigen blunders (lacht).
Per film ontvang je een slordige 25 miljoen dollar. Wat doe je met zoveel geld?
Jim Carrey: Een smak aan belastingen betalen en veel geld geven aan liefdadigheidsinstellingen die zich inzetten voor ongeneeslijk zieke kinderen. Ik heb grote armoede gekend en daarom help ik nu familie en vrienden een handje.Voor de rest heb ik al voor een heleboel verkeerslichten betaald in Hollywood.
Ja, en je privévliegtuig van 25 miljoen dollar wellicht?
Jim Carrey: Je weet beter dan mezelf waar ik mijn geld ook nog aan spendeer blijkbaar (grimast).
Heb je plannen om zelf ooit te regisseren?
Jim Carrey: Ik denk er ernstig over na. Als regisseur verlies je echter heel veel tijd, ben je verantwoordelijk voor ontelbare details en ik weet eigenlijk niet of ik daar het nodige voor op kan brengen. Als ik een boeiend project ontdek, waag ik misschien mijn kans als regisseur.
