Terwijl regisseurs en acteurs alle aandacht krijgen en doorgaans ook nog met de pluimen gaan lopen, zijn andere crewleden – vaak onterecht roemloos – keihard in de weer om de film of serie de juiste en feilloze look te bezorgen. Art director en production designer Kurt Rigolle is een geliefd, vaardig en erudiet vakman en vooral een vaste waarde achter tal van sterke Vlaamse films en televisieseries. Als er een man is die het veeleisende publiek met stijl en smaak kan trakteren op een archaïsch tochtje down memory lane dan is het Rigolle wel. Zijn reputatie als perfectionistische decorbouwer en vintage–goochelaar spreekt – zowel nationaal als internationaal – voor zich. Vaak is hij, ondanks zijn nimmer aflatende bescheidenheid, de échte ster van menig langspeelfilm en druk bekeken feuilletonreeksen.
Insiders en vaklui noemen Rigolle ‘het geheime wapen’ van hun producties, meer dan terecht. Hoewel hij afkomstig is uit Hermeskeil in Rijnland-Pfalz, woont hij in het Gentse en werkt hij zich uit de naad als zelfstandige in de film- en televisiewereld. Momenteel beschikt hij over een waardevolle schatkamer van zowel design als kitsch – goed voor zo’n 2.500 vierkante meter – aan unieke zaken die allemaal tot zijn immense verzameling behoren. Zijn prop-arsenaal is ondergebracht in drie opslagplaatsen, verspreid in en rond Gent én, je gelooft het niet, tot in zijn woonkamer, waar je gewoonweg alles, maar dan ook alles kunt vinden wat je kan bedenken en ‘nodig’ is voor een film- of televisieproductie.
Heb je als filmaker nood aan bijvoorbeeld een glimmende Wurlitzer-jukebox, een afgebladerde Zweedse ‘Rikstelefon’-cel, een kast vol broeken met olifantenpijpen, een authentieke ‘his masters voice’-grammofoon, beenderen van een mammoet of neushoorn, een speciale doodkist, een kramakkelige oldtimer, opgezette dieren of tijdsgebonden meubilair, geen enkel probleem, want Kurt heeft het in zijn immense persoonlijke collectie steken.
Zijn verzamelwoede begon – of wat dacht je – al op heel jonge leeftijd. Op zijn tiende trok hij er toen al, op zijn fietsje, alleen op uit richting rommelmarkten want hij voelde zich om de een of andere reden aangetrokken tot nostalgische hebbedingetjes en grootouders prullaria. Hij begon met het verzamelen van spulletjes uit de Tweede Wereldoorlog en daarna pakte hij Wereldexpo ’58 aan. In een mum van tijd stonden zowel de zolder als de kelder van zijn ouders propvol met allerlei malle benodigdheden, gerief en bullen.
Zijn obsessie nam tijdens zijn studentenjaren in Antwerpen niet af zoals zijn ouders hadden gehoopt. En dan plots viel alles toch op z’n plaats. Kurt stond pintjes te drinken met enkele vrienden in een Gents café toen Lieven Debrauwer samen met zijn artdirector Hilde Duyck, de kroeg binnenstapten. Lieven, toentertijd snel rijzend talent, had op het filmfestival van Cannes net de Jury Prijs gewonnen met zijn kortfilm Leonie en was door zijn speciaal uiterlijk – een dikke en heel lange rosse haardos – onmiddellijk herkenbaar.
Hij vertelde in de plaatselijke bar langs zijn neus weg, op zoek te zijn naar een rekwisiteur voor zijn eerste langspeelfilm Pauline en Paulette. Met de eeuwenoude volkse opmerking: “Dat is toch wel écht iets voor jou”, werd in een oogwenk Rigolle door zijn toogmakker gekoppeld aan Lieven Debrauwer.
Rigolle zag zijn in alle stilte gekoesterde droom plotsklaps werkelijkheid worden. Op dat moment was hij nog werkzaam als ambtenaar in Antwerpen, maar gaf zijn job meteen op om zijn eerste stappen te kunnen zetten in het Vlaamse filmwereldje. Hij evolueerde in sneltempo van verwoede verzamelaar tot artdirector en is al jaren een van de bekendste en meest gevraagde decordesigners van het land die in sterke mate de uitstraling van een film of serie meebepaalt. Wie beroep doet op Kurt, krijgt vaak het ganse pakket op de set want hij creëert het volledige interieur dat de cineast in zijn hoofd heeft. Hij levert ook het behorende meubilair en tot in de kleinste details (aanstekers, behangpapier, verlichting, telefoons, vulpennen, vazen, strijkijzers, scheerapparaten, enz) alle noodzakelijke objecten. Uiteraard leest hij altijd eerst het scenario om te weten wat men precies van hem verwacht en de meeste filmmakers bezorgen hem bovendien een mood board inclusief foto’s, zodat ze hun minds mutueel kunnen synchroniseren.
Als acteur was Kurt ook ooit te zien in de televisieserie Heterdaad in de huid van een jonge advocaat. Enkele jaren terug zetelde hij in de Ensor-jury van het Film Festival Oostende. Een beperkt deel van zijn enorme collectie was al eens te zien in een fraaie tentoonstelling in Huis Van Alijn, het ‘museum van het dagelijks leven’ te Gent en soms werkt hij mee aan expo’s zoals ‘het leuke modernisme in België in het Atomium in Brussel of ‘20 jaar nieuwe Vlaamse Film’ in Fort Napoleon in Oostende.
Af en toe maakt hij ook wel decors voor reclamespots of muziekclips zoals voor onder meer dEUS, Sioen, Zornik en Helmut Lotti. Kurt Rigolle, eigenlijk ten onrechte onbekend want hij schreef op zijn manier, filmgeschiedenis en wordt in de film- en televisiewereld door iedereen (meer dan terecht) geroemd en op handen gedragen.
De lijst van producties waaraan hij de voorbije twintig jaar heeft meegewerkt is indrukwekkend. Een beperkte greep uit Kurts filmografie: Pauline en Paulette, Matroesjka’s, Verweesde Liefdesbrieven, Mama, Code 37, Hartslagen, De Helaasheid der Dingen, 180, Witse, Van Vlees en Bloed, Ex-Drummer, De Vreemde Man, Science Fiction, Dag Opa, Save Angel Hope, Voor Wat Hoort Wat, Dansen met Travolta, Hasta la Vista, Zot van A., Code 37: De Nachtwacht, The Broken Circle Breakdown, Turquaze, Broer, Deadline, Labyrinthus, Belgica, Halfweg, Layla, Zuidflank, The Curiosity of Chance, Danni Lowinski, Bevergem, De 16, Deadline 25/5, Dunkirk (BBC-tv), Keet en Koen en de Speurtocht naar Bassie & Adriaan, Resurrection, Designer Caffè, Noordzee Texas, Sprakeloos, Groeten Uit, Mette, Grenslanders: Foodland, Leila M., #hetisingewikkeld, Storm Laura, F*** You Very, Very Much, Bittersweet Sixteen, Hidden Assets, Crossing, Dag En Nacht, Les Tortues, F.C. De Kampioenen 4: Viva Bompa!, De Ridder.
