In Santa Carla kom je maar beter nooit terecht. De kuststad wordt bewoond door rare snuiters (wat in deze film een synoniem is voor goths), het aantal vermiste personen is er niet bij te houden en er leven zo waar ook nog vampiers. Een halve waarheid want Santa Carla is gewoon een fictief stadje dat verzonnen is door de scenarioschrijvers Janice Fischer en James Jeremias en gebaseerd is op Santa Cruz die vanwege 28 (!) zeer brute moorden in 30 maanden in het begin van de jaren ’70 de bijnaam kreeg van “The Murder Capital Of The World”.
Michael Emerson (Jason Patric) en Sam Emerson (Corey Haim) hebben geen keus. Door de echtscheiding kan hun moeder Lucy (Dianne Wiest) alleen maar intrekken bij haar vader (Barnard Hughes). Het duurt dan ook niet lang vooral de twee broers kennismaken met een vreemde, vrij crapuleuze bende die onder leiding staat van David (Kiefer Sutherland). Schorem die je maar beter vermijdt, zeker als het ook nog eens bloedzuigers blijken te zijn. Helaas wordt Michael verliefd op de schone van het dorp, Star (Jami Gertz), en is er geen ontsnappen meer aan.
The Lost Boys is een film die vaak hoge scores krijgt. Veel daarvan heeft met nostalgie te maken. Regisseur Joel Schumacher (Veronica Guerin, Tigerland, Batman Forever, St. Elmo’s Fire) koos namelijk voor een (vrij gedateerde) goth setting, een muziekgenre dat in 1987 zijn hoogdagen beleefde. Niet alleen lopen de vampiers vol gesmeerd met make-up, maar ook de soundtrack heeft een duister tintje zoals de begintune People Are Strange, het befaamde nummer van The Doors, maar hier gebracht door treurwilgen Echo & the Bunnymen.
De donkere sfeer van de film botst soms met de kwajongenstreken die zeer hard doen denken aan dat van The Goonies. Dat is niet zonder toeval want niet alleen zat Corey Feldman twee jaar eerder in deze film, ook was de producent van The Lost Boys gewoon Goonies-regisseur Richard Donner. Die was oorspronkelijk van plan om de film zelf te regisseren, maar toen de productie in het slop zat, toch verder ging met Lethal Weapon en Joel Schumacher dan maar voor deze klus inhuurde. Een dualiteit die je merkt en de film niet altijd ten goede komt, maar door de fans – hoe kan het ook anders – omarmd wordt met de mantel der liefde.
Deze horrorkomedie die eigenlijk pas op het einde gang komt door veel nepbloed had een voor die tijd vrij indrukwekkende cast met voorop de twee Corey’s. Corey Haim vindt zijn vertolking nog altijd één van de beste persoonlijke momenten in mijn leven, terwijl Corey Feldman bijna ontslagen werd omdat hij in die tijd worstelde met een cocaïneverslaving. Op een dag was Haim zelfs niet in staat was om verder te filmen waardoor Schumacher hem de laan uitstuurde maar na de nodige excuses hem toch verder liet werken.
Sowieso is The Lost Boys heerlijke nostalgie-nonsens al was het maar omdat een deel van het verhaal zich afspeelt in een videotheek en wat kun je verkeerd doen met een film waarin een husky speelt die Nanook heet? Wie de jaren 80 niet heeft meegemaakt zal het misschien niet begrijpen waarom deze film zo hoog aangeschreven staat, want al bij al is het verhaal vrij sullig en allesbehalve spannend. Niemand echter die daar in de jaren 80 van wakker lag. De film kreeg met The Lost Boys: The Tribe zelfs nog een ongevraagd vervolg met Angus Sutherland in de hoofdrol, inderdaad broer van. Moest je trouwens tijdens de zomer op de Santa Cruz Beach Boardwalk in Santa Cruz terechtkomen, kan je de film op het strand gratis meepikken want die wordt daar elk jaar vertoond.
GENRE: horror, komedie
JAAR: 1987
REGISSEUR: Joel Schumacher
CAST: Jason Patric, Kiefer Sutherland, Corey Haim, Corey Feldman, Jamison Newlander, Dianne Wiest, Barnard Hughes, Jami Gertz, Edward Herrmann
LAND: USA
