Een heimatfilm maar dan met het karakter van Michael Haneke. Een andere vergelijking kunnen we niet vinden voor Drii Winter en de beschrijving houdt nog steek ook. Deze mastodont werd de Zwitserse inzending voor de Oscars. In 2016 debuteerde Michael Koch met Marija over een werkloze Oekraïense die in Duitsland op straat leeft en wederom heeft hij met Drii Winter cinema op zijn best geleverd. Weliswaar cinema met een hoek af. Koch is een cineast die zijn tijd neemt. Schrik dan ook niet als de film begint met een statisch beeld dat inzoomt op een steen of een kabellift die naar omhoog gaat en gefilmd wordt in real time. Tergend traag zou je denken, maar dat is Drii Winter nou net niet.
De film speelt zich af in een idyllisch Zwitsers Alpendorp waar iedereen elkaar kent en op de hoogte is van elkaars activiteiten. Er is niks dat je verborgen kan houden voor de buitenwereld en dat kan ook Anna (Michèle Brand) niet, een postbode die ’s avonds wat bijverdient door pinten te gaan tappen in het lokale café en daar alle roddels hoort. Dat geklets gaat de laatste drie winters over haar, want geheel onverwachts treedt ze in het huwelijk met de kolossale Marco (Simon Wisler, in het echte leven ook een boer die door Koch ontdekt werd tijdens een worstelwedstrijd van Zwitserse landbouwers.) Marco is nieuw in het dorp en wordt daarom door de gemeenschap als een indringer beschouwd waar je voor moet oppassen. Maar de man weet wat werken is en wordt daarom aanvaard tot hij een ongeval krijgt met zijn motor en de dokters een tumor opmerken waardoor de man zich bijzonder vreemd begint te gedragen.
Michael Koch weet hoe hij de kijker bij het nekvel neemt. Een schokkend verhaal dat zo waar afgewisseld wordt met een beeld van een Zwitsers koor dat liederen over het leven zingt. Deels accentueert dit de tragiek, anderzijds is het een relativering ervan. De beelden van het pittoreske dorpje zijn wondermooi geschoten door cameraman Armin Dierolf die ieder beeld doet lijken op een ansichtkaart van een stukje wereld vergeten om verder te evolueren. Niet dat dit per se moet. Drii Winter ziet er op het eerste gezicht als een zware brok uit waar je verdomd goed moet voor gaan doorbijten, maar dat is niet meer dan een bedrieglijke illusie. Dit is cinema zoals het hoort en als het kan te bekijken op een groot wit doek!
GENRE: drama, heimatfilm
JAAR: 2022
REGISSEUR: Michael Koch
CAST: Simon Wisler, Michèle Brand, Daniela Barmettler
LAND: Zwitserland, Duitsland
