Alhoewel Paul Schrader pas op zijn achttiende zijn eerste film zag, werd de ex-filmcriticus later één van ’s werelds belangrijkste filmiconen. Zijn ouders waren streng calvinistisch en voor hen was Hollywood een oord vol zonde. Het is dan ook niet toevallig dat Schrader in zijn films op zoek gaat naar de donkere schimmen in de maatschappij die vaak met zichzelf in de knoop liggen. Zijn bekendste voorbeeld is Travis Bickle uit Taxi Driver: één van de grootste psychopaten uit de filmgeschiedenis. Ook in zijn eigen films zette de New Yorker verschoppelingen in de kijker. Alhoewel Blue Collar en Hardcore geen financiële hoogvliegers (maar wel meesterwerken) waren, had sterproducer Jerry Bruckheimer blijkbaar toch voldoende vertrouwen in de cineast om hem het nodige geld voor een derde film te bezorgen.
American Gigolo was één van de eerste films die een bommetje op de jaren 80 gooide. De film waarvan de filmposter eigenlijk beroemder werd dan de prent zelf, betekende de lancering van de carrière van Richard Gere. In Hardcore drong Schrader eerder al het harde pornomilieu binnen, maar in American Gigolo gaat hij nog een stapje verder.
Julian (Richard Gere) is een onuitstaanbare ijdeltuit die zijn mooie lijf aan oude dames uit Beverly Hills verhuurt. De gigolo heeft alles waarvan hij maar dromen kan. Deze decadente levensstijl wordt door Schrader op magnifieke wijze in beeld gebracht. De scènes waarin Gere op de tonen van Moroders discomuziek over het scherm paradeert zijn elementaire filmcomponenten waarop vele eightiesprenten zijn gebouwd, want door het gebruik van fel neonlicht maakte Schrader (zonder het wellicht te beseffen) komaf met het grauwe beeld van de jaren 70.
Gere is geniaal als vrouwenversierder en voor een keer is hij zelfs geen saaie zeurpiet. De decadente feestsfeer krijgt plots een grimmig karakter als de prostituee een verdachte wordt. Schrader verlaat de jaren 80 nooit, toch tovert hij zijn prent in enkele fragmenten om tot een onvergetelijke hedendaagse film noir. Een ander belangrijk onderdeel van dit drama is het ingenieuze gebruik van Giorgio Moroders composities. De discokoning is misschien wel de maker van heel wat onvergeeflijke gedrochten, maar zijn muziek is uiterst geschikt voor cinema. Door zijn bijdrage krijgt de film dan ook een extra dimensie die American Gigolo naast Scarface plaatst.
American Gigolo is nooit echt spannend en eigenlijk is het verhaal eerder simpel. Op zich is dat vreemd voor een film die gemaakt is door de schrijver van Raging Bull en Mishima, maar toch schuilt de kracht van deze prent in de aparte sfeer. Ieder shot is van belang. Als Gere met zijn Mercedes over de brede lanen van Beverly Hills raast, zie je duidelijk naar welke films Nicolas Winding Refn keek toen hij Drive in gedachten had. American Gigolo mag in geen enkele collectie ontbreken en er valt heel wat meer te zien dan alleen maar de blote kont van Gere.
GENRE: drama
JAAR: 1980
REGISSEUR: Paul Schrader
CAST: Richard Gere, Bill Duke, Hector Elizondo, Lauren Hutton, Nina Van Pallandt, Brian Davies
LAND: USA
