Het jaar is 1918, Amerika is betrokken bij de Grote Oorlog en menig jongeman vecht aan het front in Europa. Zo ook de echtgenoot van de jonge Pearl. En terwijl haar man meevecht in het grootste conflict dat de mensheid tot hiertoe heeft gezien, woedt er voor Pearl thuis ook een conflict. Eén tussen haar en haar moeder, tussen haar verlangens en dromen, en een harde, genadeloze realiteit.
Pearl ziet zichzelf als een beloftevolle, getalenteerde danseres en ze is dol op films. Haar moeder ziet haar vooral als een domme dromer, iemand die dringend met haar beide voetjes op de grond zou moeten gezet worden en eens mag helpen op zowel hun boerderij als bij de verzorging van haar verlamde, catatonische vader.
Ook moet ze leren om te gaan met geld, want daarvan hebben ze ook niet veel overschot. Het zorgt dan ook voor heel wat spanning in het huishouden waarbij de dochter de moeder een tiran vindt en de moeder haar lui… Lui, met een ontluikend monster onder de huid. Er is iets grondig mis met Pearl, die niet van plan is om ook maar iemand in de weg van haar dromen te laten staan.
Al meteen na het afronden van de productie in het geheim beginnen aan het maken van de prequel, dat getuigt van vertrouwen in een project. En dat is exact wat Ti West heeft gedaan in navolging van X. Van zodra die was ingeblikt, zijn hij en de ster van de eerste film, Mia Goth, begonnen aan Pearl, voluit Pearl, An X-traordinary Origin Story. Aan de slag gaand met een script dat de regisseur samen met de actrice heeft gepend, dient Pearl om de achtergrond van dit titulaire personage uit X eens onder de loep te nemen, maar hij gaat hierbij heel anders te werk dan bij X.
Waar X nog een raszuivere slasher met 70’s/80’s allures was, kozen ze voor Pearl een heel andere stijl. Pearl is een psychologische horrorthriller met een melodramasausje geworden. Een karakterstudie van een psychologisch getroebleerde jonge vrouw, verpakt in de tooi van een periodestuk dat ons terugbrengt naar een vroeg 20ste-eeuws Amerika. Ja, stellen dat dit een heel ander beestje is dan zijn voorganger is een understatement.
Centraal hierbij staat natuurlijk Pearl zelf, wederom gespeeld door Mia Goth, zij het nu zonder de verouderingsmake-up en alsof we nog meer bewijs nodig hadden dat deze dame een rijzende ster in het horrorwereldje was, speelt ze hier de pannen van het dak. Haar personage mag dan misschien dromen dat ze een ster is, Goth is het zeker al. Een goede balans vinden tussen een dromer en de maakster van nachtmerries, Pearl is een leuke subversie van de gemiddelde slechterikprotagonist.
Zo is ze zeker niet zo slim als veel van haar collega’s, soms zelfs wat naïef, maar daarom niet minder gevaarlijk of minder interessant om te zien. Met een hooivork en een dierlijke indringer maakt ze al in de eerste minuten duidelijk dat ze ondanks haar traditionele dromen, absoluut geen gewoon meisje is. Zij symboliseert verder in het verhaal het pad van dromen, de wil om te gaan voor wat je wil, ongeacht de consequenties, en te ontsnappen aan een lot dat je niet verdiend hebt.
Hier lijnrecht tegenover staat haar moeder dan weer, wiens filosofie er één van verbitterde aanvaarding is. Leven met de kaarten die het lot je heeft toebedeeld en die ze met dwang zal opdringen aan haar dochter, of die nu wil luisteren of niet. Dit verschil in levensbeschouwing zorgt natuurlijk voor de nodige spanning en zorgt voor best wel vermakelijk horrordrama. Ook de setting is erg mooi om te zien, met erg mooie kostumering en hier en daar een wel erg akelig bekend kledingstuk.
1918 was namelijk niet alleen het laatste jaar van de Grote Oorlog, maar ook het jaar dat de Spaanse griep om zich heen greep. Rijen mensen met mondmaskers in het straatbeeld, het was ook tijdens die pandemie, een eeuw eerder niet zo ongebruikelijk en zonder het een al te expliciete rol te laten spelen in de film, is de dreiging van deze besmettelijke en dodelijke ziekte altijd als een duistere schaduw aanwezig.
En als laatste willen we nog even benoemen waarom het geen verkeerd idee is om zo snel na de vorige film al te beginnen aan een prequel. Doordat alles nog zo vers in het geheugen zit en je toch zowel nog de locatie hebt alsook alle rekwisieten, kan je namelijk heel leuke callforwards inbouwen in je film. Fans van X zullen zowel thematisch als visueel heel wat plezierige kriebels krijgen bij deze verbindende momentjes.
Maar zoals eerder gezegd, dit is een volledig andere film dan X. Doordat het nu ode brengt aan een volledig andere genre van films, Douglas Sirks melodrama’s, krijg je met Pearl een heel andere kijkervaring en zeker voor de fans van de spanning van X, zal Pearl het nodige geduld vergen voor het zelfs maar een poging doet om de actie te benaderen van de eerste film in deze reeks.
Thematisch voelt de film ook een stuk kleinschaliger en minder ambitieus aan. Tuurlijk, er zijn wel wat referenties naar één van de belangrijkste thema’s van X, in het bijzonder op het gebied van de seksuele revolutie en de rol die cinema hier ook wel bij heeft gespeeld, maar in het algemeen is het toch allemaal minder indrukwekkend en minder diepgaand. Het daagt minder uit.
Gelijkaardig met de actie en de horror. Ook dat is allemaal wat braver en niet geheel onverwachts meer van een psychologische aard. Zo is er de horror van de catatonische vader, met hem zijn er een paar beklijvende (en zelfs wat hartverscheurende) scènes, maar de focus ligt vooral op de psychologische implicaties van zijn aandoening.
Pearl mag dan misschien niet zijn wat je op het eerste zicht zou verwachten van een prequel van een slasherfilm als X, het zet wel meteen de toon van wat wel eens een erg interessant horrorfranchiseconcept zou kunnen worden. Het slasherlabel inwisselend voor een psychologische horrorthriller set-up en ons tevens ook 60 jaar eerder in de tijdlijn katapulterend, Pearl is zeker een gewaagd concept.
Een karakterstudie van een zwaar getroebleerd personage en haar langzame verzakking in haar eigen waanzin, het is altijd wel leuk en als iemand op dit punt nog zou kunnen twijfelen dat Mia Goth alles in haar heeft om een moderne horrorlegende te worden, hoeft enkel deze maar eens op te zetten om op hun plaats gezet te worden.
Thematisch dan wel minder ambitieus dan X, toch is het filosofieconflict tussen moeder en dochter, tussen dromen van beter en spelen met de kaarten die je hebt ruim voldoende om een onderhoudend filmpje op te leveren. Visueel is de film ook wel prachtig en zeker horrorfans met (verborgen) zwak voor melodrama’s zullen hun gading in deze Pearl zeker vinden. En nu is het echter de vraag, welke genreshift zullen we zien wanneer het finalestuk van dit drieluik in de zalen zal draaien? Welke aanpak zullen we te zien krijgen met MaxXxine?
GENRE: DRAMA, HORROR, THRILLER
JAAR: 2022
REGISSEUR: Ti West
CAST: Mia Goth, David Corenswet, Tandi Wright, Matthew Sunderland
LAND: Verenigde Staten, Canada, Nieuw-Zeeland
SPEELDUUR: 103 minuten
