De eerste seconden van Priscilla hebben wel iets van Greta Gerwig’s Barbie waarin alles gemaakt lijkt uit kitscherig plastic. We zijn dan ook een kleine twee uur te gast in Graceland, het immense landgoed in Memphis dat Elvis Presley kocht voor zijn veel te vroeg overleden moeder. Het huis dat ondertussen een attractie voor toeristen is geworden was bijna een symbool van de bekrompen kleinburgerlijkheid, het soort woning waarvan je denkt dat alleen Tony Montana er kan in leven. Zoals de titel van de film laat vermoeden volgen we hier niet de rockster, wel het bewogen leven van Priscilla Beaulieu met wie Elvis van 1967 tot 1973 gehuwd was. Een vrouw die vanaf haar prille tienerjaren als een vogel gevangen zat in de gouden kooi die Graceland was, altijd in de schaduw leefde van haar echtgenoot en die tot haar laatste snik door de hele wereld herinnerd zal worden als Priscilla Presley.
Met deze aanpak bijten Elvis-fans alweer in het zand. Net zoals bij Elvis van Baz Luhrmann kloegen ook hier de aanbidders van de ster steen en been dat de film van Sofia Coppola pure geschiedenisvervalsing was. Deels waar, deels niet. Coppola baseerde zich voor haar film op Elvis and Me, de autobiografie van Priscilla die – waarschijnlijk ook omdat ze zelf producente was – “een zeer nauwkeurige benadering van de feiten” vond. Dochter Lisa Marie die vorig jaar onverwacht fataal door een hartstilstand werd getroffen, had minder goede woorden over voor de film en noemde het allemaal wraakzuchtig en haatdragend. Ook de trouwe fans van Elvis zullen net zoals bij Baz Luhrmann’s “biopic” heel wat zuchtjes moet slaken. De Elvis die Coppola neerzet, is net geen narcistisch rotverwend klein kind waarvan alle glamour is gestroopt. Een ster zonder al te veel charisma, eerder een zielenpoot die met zichzelf in de knoop ligt en al zijn frustraties uitwerkt op zijn echtgenote.
Waarschijnlijk zal de waarheid zoals bij alles in het leven wel ergens in het midden liggen waardoor Priscilla verre van accuraat is, al was het maar omdat Coppola (doelbewust) één kant van het verhaal belicht. De film begint in 1959 in West-Duitsland waar de ondertussen al ontzettende populaire Elvis zijn legerdienst uitoefent. Het is daar dat hij voor het eerst kennis maakt met Priscilla. Een meisje van amper veertien die niet kan geloven dat ze de aandacht krijgt van een rockidool die als hij dat wil iedere vrouw kan krijgen. Haar ouders waarschuwen haar voor de helse wetten van het rock ’n roll-leven, maar de jonge tiener (om niet te schrijven kind) denkt met de liefde van Elvis het grote lot te hebben gewonnen. De geschiedenis zou later helaas uitmaken dat dit verre het geval was.
Hoewel wederom apart is Priscilla het meest ingetogen werk van Sofia Coppola tot nu toe. Was Marie-Antoinette ondanks zijn setting net geen rockopera, dan is Priscilla bijna het omgekeerde geworden. Een wel doordachte keuze, want dit is een portret van een vrouw die vecht tegen de eenzaamheid en tegelijkertijd ook tegen de wereld die denkt een patent te hebben op haar grote liefde. Een rol die ontzettend goed vertolkt wordt door nieuwkomer Cailee Spaeny die we voor het eerst leerden kennen in Pacific Rim Uprising en nadien definitief doorbraak met de reeks Mare of Easttown en de horrorfilm The Craft: Legacy. Elvis Presley (hoewel steengoed vertolkt door Jacob Elordi die we een paar weken al zagen schitteren in Saltburn) is hier bewust de tweede viool geworden.
Priscilla is een vrouw die – zoals ze het zelf aangeeft – uit de schaduw wil treden voordat het vuur is uitgedoofd, maar voor Elvis is ze niet meer dan een schoothondje in een bijna seksloze relatie waarmee hij denkt te kunnen doen wat hij wil. Een film die op het eerste gezicht geschikt is voor overdreven melodramatiek, maar gelukkig is dit een val waarin Coppola nooit trapt, zelfs niet als zij haar film afsluit met een melig Dolly Parton-nummer. Je kan er zeker van zijn dat Priscilla één van de meest bekritiseerde films van de komende weken zal worden, al was het maar door wat misnoegde fans, maar voor filmliefhebbers opnieuw een weergaloos stukje cinema van één van de beste cineasten van dit moment.
Genre: drama, biografie
Jaar: 2023
Regisseur: Sofia Coppola
Cast: Cailee Spaeny, Jacob Elordi, Ari Cohen, Dagmara Domińczyk, Tim Post, Lynne Griffin, Daniel Beirne, Rodrigo Fernandez-Stoll
Land: USA
Speelduur: 113 minuten
