Cleveland, Kerstmis 1972. Russell Stevens Jr. ziet hoe zijn aan drugs verslaafde vader wordt neergeschoten wanneer hij een slijterij probeert te beroven. De laatste woorden van de vader zijn een smeekbede waarin hij zijn zoontje vraagt om nooit te eindigen zoals hij. Het is een begin dat meteen indruk maakt en de kijker duidelijk maakt dat hij aan een keiharde trip begint.
Twintig jaar later zien we Stevens (Larry Fishburne) die solliciteert voor een baantje als een speciale agent van de DEA. Gerald Carver (Charles Martin Smith), die het sollicitatiegesprek afneemt, ziet meteen de potentie van de man en biedt hem een job aan om undercover te gaan in het drugsmilieu van Los Angeles. Stevens neemt de gedaante aan van drugsdealer John Hull, zodat hij kan infiltreren. De bedoeling is om zich omhoog te werken in het netwerk van de grootste drugsimporteur van de westkust Anton Gallegos en diens oom Hector Guzmán, een Zuid-Amerikaanse politicus die zijn zaakjes financiert met drugsgeld.
Deep Cover is een neo-noir die bij ons niet echt bekend is, maar in de VS is dat toch een tikkeltje anders en daar heeft de muziek alles mee te maken. Het titelnummer was immers een song van Dr. Dre, waarop voor het eerst de stem van nieuwkomer Snoop Doggy Dogg was te horen. De film van Bill Duke sloot dan ook perfect aan bij de vele zwarte films die in het begin van de jaren ’90 de cinema’s overspoelden en waarvan Menace II Society, Boyz N The Hood en Do The Right Thing de bekendste waren.
Niet dat Deep Cover wederom zo’n straight in yer face-film was die politieke correctheid in kaart wilde brengen. Het is zelfs zo dat het originele script van Michael Tolkin en Henry Bean origineel geschreven was vanuit het standpunt van twee blanke mannen, en het had eerder overeenkomsten met buddy-movies zoals Lethal Weapon ook al staat de sidekick van Laurence Fishburne (in die tijd nog Larry) aan de andere kant van de lijn, een rol van Jeff Goldblum, die als gewiekste advocaat ook zijn centje wil opstrijken. Dit is een niet ongevaarlijke opdracht als je gekken als Felix Barbossa (een glansrol van Gregory Sierra) tegen het lijf loopt.
Met Bill Duke (soms gecrediteerd als William Henry Duke Jr.) als regisseur had men geen betere keuze in huis. Deze Amerikaanse acteur was er vanaf de jaren ’70 bij met het blaxploitation-genre en in de jaren ’80 was hij te zien met Arnold Schwarzenegger in Commando en Predator. Als regisseur maakte hij zijn debuut voor talloze televisieseries waaronder Miami Vice en The Twilight Zone, maar hij ging ook de geschiedenis in als de eerste zwarte die een aflevering van Dallas mocht regisseren, ook al dacht de crew dat hij de loopjongen was toen hij op de set arriveerde. Bij ons werd Sister Act 2: Back In The Habit zijn grootste hit als regisseur, toch herinner je je maar beter Hoodlum, A Rage In Harlem of deze fantastische Deep Cover, die een hoog Miami Vice-gehalte heeft.
Het is een film die niet alleen profiteert van een geweldige cast (Duke is een regisseur die weet dat die kracht ook in de bijrollen zit), maar eveneens door het geniale script dat je steeds maar op het verkeerde been brengt, waardoor je net als de hoofdrolspeler nooit weet wie je mag vertrouwen of niet.
Genre: misdaad
Jaar:1992
Regisseur: Bill Duke
Cast: Laurence Fishburne, Jeff Goldblum, Victoria Dillard, Gregory Sierra, Clarence Williams III, René Assa
Land: USA
Speelduur: 108 minuten
