Over Welp was er terecht al heel wat (positieve) poeha geweest in de media. Het is de ‘eerste’ échte horrorprent van Vlaamse ‘makelij’ (als we The Antwerp Killer van Luc Veldeman uit 1983 en Calvaire van Fabrice Du Welz uit 2004 even buiten beschouwing laten) die bovendien met succes in avant-première werd vertoond op het prestigieuze Filmfestival van Toronto en daar in de smaak viel bij pers en publiek.
Niet mis voor een Vlaams debuut, zeker niet als het een langverwacht speelfilmdebuut betreft van de jonge Antwerpse regisseur Jonas Govaerts – hij schreef bovendien het scenario samen met Roel Mondelaers – die eerder al scoorde met de bekroonde kortfilms: Forever (Jozef Plateauprijs voor Beste Belgische Kortfilm 2005) en Of Cats & Women (Gouden Méliès 2007).
Hij regisseerde ook videoclips voor groepen zoals dEUS, Magnus, The Blackbox Revelation en The Van Jets en is zelf gitarist van de metal-popband The Hickey Underworld. Hij heeft bovendien ook de succesvolle tv-reeks SUPER 8 in zijn portfolio steken.
Het verhaal? Sam, een fantasierijke, wat in zichzelf gekeerde adoptieknaap vertrekt als welp mee op scoutskamp naar een fictief dorp in de Ardennen. Eenmaal aangekomen in het bos, merkt Sam al snel dat er iets niet pluis is: hij ontdekt onder meer een mysterieuze boomhut die blijkbaar bewoond is door een soort verwilderd en gemaskerd enfant sauvage-achtig boskind dat ‘luistert’ naar de naam Kai. De andere welpen en de drie leiders van het groepje hebben echter geen oren naar Sams ontdekkingen en avonturen: de jongen vertelt wel vaker straffe verhalen en leider Peter (Stef Aerts) heeft het te druk met zijn hond af te richten en het flirten met de knappe foerierster Jasmijn (EvelienBosmans), dik tegen de zin van hoofdleider Kris (Titus De Voogdt).
Alleen Sam lijkt te beseffen in wat voor gevaarlijke situatie de scouts zich bevinden want Kai blijkt bovendien het hulpje te zijn van De Stroper (Jan Hammenecker), een lokale en totaal geflipte bloeddorstige psychopaat die het bos rondom het scoutsterrein heeft bezaaid met dodelijke vallen. Hoewel in dergelijke genrefilms heel makkelijk wordt teruggevallen op clichés, voorspelbare plottwisten en ‘camouflerende’ speciale effecten, is Govaerts zich hiervan duidelijk bewust en balanceert hij bijzonder clever (weliswaar op de dunne koord, maar toch) tussen een campy slasher en een straight to throat-movie.
Oké, het verhaal is een beetje magertjes…een bende naïeve jongeren trekt het bos in en dan begint de alom gekende en tot de laatste druppel ‘uitgezogen’ Tien Kleine Negertjes-countdown. Govaert heeft nagenoeg voldoende videotheken aan klassieke horrorprenten leeggeplunderd en bestudeerd want hij slaagt er handig in om het déjà vu van zijn verhaal te wikkelen in een voile van morbide sfeer. Dat Welp geen moderne horror is waarin de spannende momenten slechts vijf seconden duren en niet wegzakt op donkere plekken in het angstaanjagende bos, heeft Govaert grotendeels te danken aan een goed gedoseerde en perfect getimede dosis special gruwel-effects, de doordachte gothic production design en het uitstekende kinetische camerawerk van Nicolas Karakatsanis.
Last but not least ook aan de uitstekende vertolkingen van de ensemblecast en in het bijzonder door het natuurtalent van Maurice Luyten (misschien ken je hem uit Build A Devil, de videoclip van Girls in Hawaii?), in de huid van de ondernemende welp Sam, die onder meer door zijn bangelijke gezichtsexpressie de horror ‘geloofwaardig’ houdt. Welp zal geen instant horror-klassieker worden of de bloedgrens van het genre niet overschrijden, maar als pretentieloos en goed gemaakt (Vlaams) horror-entertainment verdient Govaert als beloftevol nieuw regisseur zeker een heel warm applaus.
Genre: horror
Jaar: 2014
Regisseur: Jonas Govaerts
Cast: Stef Aerts, Evelien Bosmans, Titus De Voogdt, Maurice Luijten, Thomas De Smet, Gill Eeckelaert, Jan Hammenecker
Land: België
Speelduur: 85 minuten
