De animatiefilm 101 Dalmatiërs die gebaseerd is op het boek van Dodie Smith verscheen in 1961 en mag samen met The Jungle Book als één van de knapste tekenfilms uit de Disney-stal beschouwd worden. De nood om Disney-tekenfilms in live action om te toveren bestond al tijdens de jaren ’90, en de 101 Dalmatiërs uit 1996 was één van de eerste. De film van Stephen Herek deed het weliswaar aardig in de videotheken (gewoonweg omdat alle Disney-films dat deden), maar de critici maakten met plezier brandhout van dit vehikel. Alleen de naam van Glenn Close als Cruella DeVil werd onthouden, en dat hadden de pientere Disney-bonzen niet vergeten, want hiermee lagen alle wegen open naar een origin story.
Met het verhaal van de originele tekenfilm werd amper rekening gehouden, ook al zie je na de afloop van de end credits een knipoog dat het laatste verhaal over Cruella nog lang niet verteld is. Liefhebbers van dalmatiërs komen al evenmin aan hun trekken, want je ziet er geen 101 maar slechts 3 van deze hondjes, en het zijn op de koop toe nog eens laffe bijters. Alles draait hier dus rond Cruella, of nog beter hoe het schotelvodje Estella (als kind vertolkt door Tipper Seifert-Cleveland, later door Emma Stone) transformeerde tot de duivelin die zweert dat ze van lieve hondjes lelijke bontjassen wil maken.
Ook al duurt de film met zijn 140 minuten veel te lang, deed Disney een knappe zet door de Australische regisseur Craig Gillespie in te huren, een man die met Lars And The Real Girl en I, Tonya bewees dat hij oog heeft voor hedendaagse vernieuwende cinema. Cruella blijft wel een familiefilm, maar verlaat geregeld de uitgestippelde lijntjes, omdat Gillespie alles op alles zette om er ook een film met een eigen smoel van te maken, en dat lukt en loont.
Het eerste halfuur is Disney pur sang met het verhaal van de arme Estella die als weesje achterblijft en het moet zien te rooien als gewiekste zakkenrolster in Londen. Een perfecte setting die prachtig door de (Belgische!) DOP’er Nicolas Karakatsanis wordt neergezet. Estella ontmoet niet veel later Jasper (Joel Fry) en Horace (Paul Walter Hauser). Die zijn niet zoals in de tekenfilm de oliedomme vijanden, maar in deze versie wel twee trouwe vriendjes met wie ze Londen onveilig maakt en het poepsjieke Liberty-warenhuis wil gaan overvallen. Niet veel later staat Estella oog in oog met de wrede barones (Emma Thompson) die in England alle faam geniet als hippe mode-ontwerpster. Stilaan wordt Estella de gevaarlijke Cruella…
Cruella is een zeer luidruchtige film. Iedere beweging wordt aangekleed met een bekende popsong. Soms is de keuze net iets te clichématig (These Boots Are Made For Walking die voor de zoveelste keer door je strot geduwd wordt), en dan weer ontzettend fris (zeg zelf, Emma Stone op de tonen van I Wanna Be Your Dog van The Stooges is in een Disneyfilm niet niks). Naast de ronkende (soms net iets te veel aanwezige) rockmuziek is Cruella ook een visueel verbluffende film, en hoewel men soms dreigt te verzuipen in overdaad, is het toch geen style over substance geworden, maar gewoon een film waarvan iedere seconde als een memorabel (en vooral onweerstaanbaar) plaatje oogt. Maar toch hoe je het draait of keert, is het vooral Emma Stone die deze wervelende film draagt, ofschoon de andere Emma (Thompson) geen seconde moet onderdoen als onuitstaanbare bitch.
Genre: komedie, avontuur
Jaar: 2021
Regisseur: Craig Gillespie
Cast: Emma Stone, Emma Thompson, Joel Fry, Paul Walter Hauser, John McCrea, Emily Beecham
Land: USA
Speelduur: 134 minuten
