John Turturro zal vooral in het filmgeheugen gegrift blijven als acteur, en veel minder – om niet te zeggen niet – als regisseur. Niet dat de man uiteindelijk zo veel gemaakt heeft, want op wat kortfilms na had je alleen maar Fading Gigolo (één van de weinige films met Woody Allen die niet door Allen zelf gedraaid zijn) en deze Romance & Cigarettes uit 2005.
Deze film die – totaal onbegrijpelijk – genomineerd werd voor een Gouden Leeuw op het Filmfestival van Venetië moest bijna twee jaar uitgesteld worden omdat hoofdrolspeler James Gandolfini contractuele verplichtingen had met The Sopranos. Gandolfini zoals je hem nog nooit eerder zag, met snor, en als overspelige echtgenoot die zich te pletter eet aan zoute drop. Wie zijn billen brandt, moet op de blaren zitten, want doordat Nick Murder zo dom is om een liefdesgedichtje in zijn broekzak te laten zitten worden zijn escapades ontdekt door zijn echtgenote Kitty Kane (Susan Sarandon).
Verwacht je echter aan geen relatiedrama, wel aan een absurde komedie die ergens het midden houdt tussen de stijl van Jim Jarmusch en John Waters, maar helaas zelden of nooit werkt. Turturro lijkt zich doelloos te storten in een decadent wereldje vol pis- en kakhumor met daarenboven nog eens de vreemde beslissing om er een soort van musical te maken waarbij vooral veel evergreens worden gebruikt.
Het is best wel geinig om James Gandolfini een liedje te zien zingen van Engelbert Humperdinck of om Christopher Walken die – wederom met veel extravagantie – een kerel te zien vertolken die alleen maar in de kracht van de king of rock ’n roll gelooft, alleen werkt zo’n gimmick niet voor de volle honderd minuten.
Een film over gefrustreerde mannen die hun lul achterna lopen, en dan denk je natuurlijk ook aan Steve Buscemi die er (hoe raad je het!) ook bij zit. De bedrogen echtgenote zoekt soelaas in de zalvende woorden van pastoor Gene Vincent en even idioot vertolkt zoals zijn naam klinkt door komiek Eddie Izzard.
Een reden om je te overtuigen waarom je deze dwaze komedie over een hoerenloper nu zou moeten zien, vinden we niet meteen want uiteindelijk is het niet meer dan een eigenzinnig – en vooral degoutant – tussendoortje van John Turturro die vond dat hij opnieuw maar eens een film moest gaan maken. Het is allemaal best wel leuk voor een tiental minuten, maar meer ook niet, en toch zonde van deze sterrencast die beter verdient dan dit Charles Bukowski-achtig verhaaltje dat blijft steken in zijn eigen idiote ranzigheid.
GENRE: arthouse, zwarte komedie
JAAR: 22005
REGISSEUR: John Turturro
CAST: James Gandolfini, Susan Sarandon, Kate Winslet, Steve Buscemi, Bobby Cannavale ,Mandy Moore, Mary-Louise Parker, Aida Turturro, Christopher Walken, Barbara Sukowa
LAND : USA
