Een jaar voordat Rainer Werner Fassbinder op zijn 37e aan een hartstilstand zou bezwijken die mogelijk veroorzaakt werd door een mengsel van cocaïne, slaappillen en alcohol maakte hij nog Lola. Samen met The Marriage of Maria Braun en Veronika Voss vormt dit de BRD-trilogie waarin elke film zich richt op een specifieke vrouw in West-Duitsland na de Tweede Wereldoorlog, en wel één die de touwen in handen heeft.
Het verhaal is een losse bewerking van Heinrich Manns Professor Unrat uit 1905 die eerder was bewerkt voor Josef von Sternbergs The Blue Angel met de iconische Marlene Dietrich. We worden teruggevoerd naar Coburg in 1957. Net zoals alle andere steden in Duitsland is ook dit stadje met zijn 40.000 inwoners bezig aan zijn wederopbouw. Alle belangrijke economische beslissingen worden genomen door een handjevol mensen, en nog het liefst van al in het plaatselijke bordeel, want het is daar waar de economie draait.
Bouwdeals worden ondertekend terwijl men omringd is door ontkurkte champagneflessen en meisjes van plezier. De nieuwe schepen van bouw, de heer von Bohm (Armin Mueller-Stahl), dreigt echter roet in het eten te houden want hij wil op een eerlijke manier zaken voeren en bindt de strijd aan tegen de corruptie. De stripteuse Lola (Barbara Sukowa) die in het bordeel zingt heeft best wel zin om een rijke man als de heer von Bohm aan de haak te slaan, maar dan moet ze hem wel wel uit het hoerenhuis zien te houden zodat die niet merkt dat ze zelf een prostituee is.
In Lola herken je de typische Fassbinder-stijl: de kritiek op het naoorlogse Duitsland en vooral zijn kleinburgerlijkheid, de vreemde personages die bijna karikaturen lijken, de uitspattingen, het opgekropte schuldgevoel die de Duitsers na de oorlog hadden en natuurlijk het genie van Fassbinder zelf. Fassbinder bekritiseert niet, maar observeert en het is net dat wat hem zo uniek maakt in de Duitse cinema.
Als geen ander cineast schildert Fassbinder het portret van een natie die er maar niet in slaagt om met zichzelf in het reine te komen. Lola lijkt bij momenten op een in toom gehouden komedie met wel doordachte humor die net geen zelfspot wordt. Lola is, net zoals de meeste Fassbinder-films ondanks zijn zware thematiek, vrij luchtig. Let vooral op de zeer bonte kleuren waarin Fassbinder er niet voor terugdeinst om de ogen van de dienstdoende chef extra te gaan belichten zodat je de perfecte blauwe ogen krijgt waar iedere Ariër van droomt.
De stijl van Fassbinder is te nemen of te laten. Zijn bijna toneelachtige regie mag dan misschien wel wat gedateerd lijken, toch is dit Duitse cinema op zijn best.
GENRE: arthouse, drama
JAAR: 1981
REGISSEUR: Rainer Werner Fassbinder
CAST: Barbara Sukowa, Armin Mueller-Stahl, Mario Adorf, Matthias Fuchs, Helga Feddersen, Karin Baal
LAND : DUITSLAND
