Dat Robin Williams één van de grootste komieken aller tijden was, daar twijfelt niemand nog aan. Soms helaas wat te excentriek waardoor bepaalde rollen van hem niet altijd in dank worden afgenomen. Een perfect voorbeeld daarvan is de sciencefictionkomedie Flubber. Deze Walt Disney-komedie is eigenlijk een remake van de Jerry Lewis-hit The Absent-Minded Professor uit 1961. Het enige wat de twee films verbindt is dat het om een verstrooide professor draait. Een beetje zoals Gobelijn uit Jommeke, maar dan op zijn Amerikaans en met hoog Home Alone en Tom & Jerry-gehalte.
Daar zit John Hughes die het script schreef, voor veel tussen. In 1997 was Hughes al lang niet meer zo invloedrijk als in de jaren 80, toch hoopte hij dat Hollywood op een dag zou toehappen om zijn scenario te verfilmen. Eventjes was er sprake van dat Steven Spielberg de productie op zich zou nemen, maar uiteindelijk was het Walt Disney dat het laken naar zich toe trok en de taakjes netjes verdeelde.
John Hughes had altijd gehoopt dat de rol van de gestoorde, maar mensvriendelijke professor Philip Brainard naar Robin Williams zou gaan. Williams zat op dat moment wel met een grondig meningsverschil met The Walt Disney Company, waardoor het huis van de muis eraan dacht om de rol aan Christopher Lloyd, Jeff Goldblum of zelfs Patrick Stewart te geven. Williams schudde uiteindelijk de hand met ome Disney en zo kan Hughes op beide oren kon slapen.
Mits wat goede wil ontdek je wel de hand van Hughes in deze zeer matige komedie, maar de film is veel te veel een onemanshow van Williams in een inspiratieloze en vooral matige regie van Les Mayfield, die eerder met Miracle on 34th Street al een andere remake naar een script van John Hughes had geregisseerd.
Eigenlijk is Williams de enige reden waarom je Flubber überhaupt een kans moet geven, ook al kan hij best dienen als babysit voor de allerkleinsten. Of die daarbij rustig blijven is de vraag, want Williams is in overdrive, soms op het irritante af. Naar verluidt was de komiek de hele tijd scènes aan het improviseren die compleet anders waren dan die uit het script, ook al verdwenen de meeste daarvan in de prullenbak.
Williams speelt dus een gestoorde wetenschapper die compleet opgaat in zijn uitvindingen. Het soort bolleboos dat alles rondom hem vergeet, zelfs de trouwdatum met zijn verloofde
Sara Jean Reynolds (Marcia Gay Harden die je zoals altijd gewoon door een kartonnen bord kan vervangen). Op de derde poging om te trouwen krijgt de professor de geduchte concurrentie van zijn vroegere collega Wilson Croft (Christopher McDonald, de onfortuinlijke echtgenoot uit Thelma & Louise). Wilson is er rotsvast van overtuigd dat Brainard voor de derde keer de datum zal vergeten dat zijn aanstaande voor het altaar wacht.
En dat doet hij ook, maar deze keer heeft hij daar een “goede” reden voor. Door één of ander toevallig experiment heeft hij een groene smurrie uitgevonden die elastisch is. Bovendien blijkt het een ongelooflijke energiebron te zijn die moeilijk onder controle te houden is en in de buurt waar de professor woont voor een ravage heeft gezorgd.
Zoals gezegd is Flubber zeer cartoonesk. Je herkent er de genialiteit van Williams in als komiek, maar tevens de onnozelheid van Walt Disney, wat zorgt voor een zeer halfslachtig zooitje dat er door de gedateerde CGI-effecten er allesbehalve uitnodigend uitziet.
Genre: komedie
Jaar: 1987
Regisseur: Les Mayfield
Cast: Robin Williams, Marcia Gay Harden, Christopher McDonald
Land: USA
Speelduur: 93 minuten
