Broer en zus Sienna en Jonathan zijn klaar voor Halloween en weten al een tijdje als wat ze zich willen verkleden voor de griezelhoogdag. Sienna werkt al drie maanden aan de outfit van een engelkrijger, een personage dat haar wijlen vader ooit voor haar maakte, terwijl Jonathan zich heeft laten inspireren door wat meer true crime.
Hij wil gaan als Art the Clown, een jaar na zijn slachtpartij in Miles County. Noch zijn moeder of zus vinden dit een oké idee. Niet dat het Art zelf zou storen. Nee, die heeft nu een klein vriendinnetje, zijn messen zijn vers geslepen en hij is klaar voor ronde 2.
You can’t keep a good clown down! Art is terug en meer dan 5 minuten heeft Terrifier 2 niet nodig om de coulrofobie weer in de kijker te hameren. Regelloos als de eerste film in deze reeks was, nam regisseur Damien Leone toch één regel rond horrorsequels ten harte: in horror is een vervolgdeel grootster, gedurfder én bloederiger. Ja, de eerste prent was duidelijk nog maar een opwarmertje voor dit bloedspektakel.
Arts hoofd zit weer vol monsterlijke ideeën rond vroegtijdige levensbeëindiging en zijn methodes zijn allesbehalve palliatief verantwoord. En terwijl niemand die Art tegenkomt op een snel einde hoeft te rekenen, is er toch één scène die er weer uitspringt. Een genadeloze, minutenlange foltering waarbij steeds nieuwe mutilatietechnieken worden uitgetest op één wel erg onfortuinlijk slachtoffer: het woord nachtmerrie doet de horror te kort.
Wel is het wederom een geweldige demonstratie van fantastische praktische effecten waar de reeks een patent op heeft. Het is het toppunt van ziek en weerzinwekkend en net daarom terug een macaber meesterwerk. Ja, de onmenselijkheid van onze killer blijft stevig overeind, enkel heeft hij nu meer verhaal om zijn werk in te doen.
Een terugkerend punt van kritiek – ook van ons – over de eerste film was het minimalistische verhaal, een verwijt dat voor Terrifier 2 niet langer opgaat. Terwijl David Howard Thornton als Art, als hij niet aan het moorden is, ons volop weet te doen lachen met zijn rare streken, is het hart van deze film Lauren LaVera in haar rol van de engelachtige Sienna. Een leuke tiener die zich doorheen de film ontpopt van een meisje met een scherpe tong maar een gouden hartje tot één van de dapperste heldinnen in recente horror.
Indrukwekkend is dat LaVera veel van haar stunts zelf doet en dat zijn er aardig wat. Haar personage krijgt het zwaar te verduren. Maar ook de rest van de personages vullen de film goed in. Elliot Fullams Jonathan is het jonge broertje, die ons helpt al wat puzzelstukjes te verzamelen omtrent Art. Ook het griezelige meisje (een toen twaalfjarige Amelie McLain, die zich nu al een perfecte horroractrice toont),Arts compagnon, is erg leuk.
Sara Voigt speelt dan weer de moeder Barbara, die als te jonge weduwe haast gek wordt van haar kinderen, niet het leukste personage, maar het brengt meerwaarde aan het geheel. Ja, deze vervolgprent heeft veel meer te bieden op verhaalfront, zonder ooit te moeten inboeten op de gore.
Hoewel dat laatste ook natuurlijk komt omdat Damien Leone de film volledig onafhankelijk kon maken, zonder studiobazen die over zijn schouder meekeken en er niemand was om hem te overtuigen om hier en daar toch misschien wat scènes te laten vallen of in te korten. Dit levert de film op met een speelduur van een eind over de 2 uur – met nog een aftitelingsscène als verborgen extraatje -, wat eigenlijk te lang is.
Een beetje snoeien in iets anders dan een spartelend lichaam kon geen kwaad. Maar misschien is die lengte bedoeld om te voorkomen dat we ons vragen zouden stellen bij de dubieuzere momenten in de film: zoals waarvoor een patholoog fluorantimoonzuur nodig heeft of hoe je zo’n superzuur bewaard in een glazen pot? Wie weet…
Niet dat zulke foutjes de pret bederven in deze splatterslasher, de populariteit van deze film (die een extra screening noodzakelijk maakte op Razor Reel Flanders Film Fest 2022) is verdiend, want ook deel 2 is er één die voor zowel de onafschrikbare gorehound én de nieuwsgierige grenzentester een erg misselijkmakende Halloween oplevert.
Genre: horror
Jaar: 2022
Regisseur: Damien Leone
Cast: David Howard Thornton, Lauren LaVera, Elliot Fullam, Amelie McLain
Land: Verenigde Staten
Speelduur: 138 minuten
