De Marokkaanse cineast Nabil Ayouch kwam na zijn regiedebuut Mektoub bij ons in beeld met het prachtige Ali Zaoua, Prince De La Rue (2000) over straatkinderen in Casablanca. Met deze film mocht de filmmaker heel wat prijzen in ontvangst nemen, waaronder meerdere awards voor de jonge cast en de prijs van de jongerenjury op het Internationaal Filmfestival van de Franstalige film in Namen. In Les Chevaux de Dieux (2012) brengt hij een fictief verhaal over de personen die verantwoordelijk waren voor de zelfmoordaanslagen in Casablanca in 2003. Met uitzondering van Les Chevaux de Dieux schrijft Nabil Ayouch het scenario van zijn films zelf. Vanaf Razzia (2017) bijgestaan door zijn echtgenote Maryam Touzani, die wij kennen van het bijzondere Le Bleu Du Caftan en haar regiedebuut Adam. Twee regisseurs en scenaristen die weten waarmee ze bezig zijn en de perfecte voedingsbodem vormen om er een langspeelfilm uit te laten bloeien. Everybody Loves Touda mocht in wereldpremière gaan op het prestigieuze Filmfestival van Cannes en werd geselecteerd als Marokkaanse inzending voor de komende Oscars.
Touda ( Nisrin Erradi ) is een jonge alleenstaande moeder die het wil maken als een traditionele zangeres, wat men een sheikha noemt. Deze performers zingen nummers over verzet, liefde en emancipatie. Niet alleen wil ze voor haarzelf een betere toekomst, maar ook voor haar negenjarige doofstomme zoon Yassine. Ze trekt naar het bruisende Casablana om daar haar zangcarrière van de grond te krijgen en de perfecte school te vinden, die aan de noden van haar zoon voldoet. Ze wil vooral dat haar zoon een goeie opleiding krijgt en zijn droom, architect worden, kan verwezenlijken. Een traumatische ervaring uit haar verleden zit haar op de hielen en al snel blijkt dat de culturele smeltkroes van het nachtleven alles vraagt van Touda.
Nisrin Erradi vertolkt sheikha Touda, een vrouw die weet wat ze wil. Maar om dit te bereiken moet ze opboksen tegen een minachtende samenleving gedomineerd door mannen. Geregeld wordt ze geconfronteerd met oneerbare voorstellen en vrouwonvriendelijke taal. De actrice zet een krachtige vertolking neer die de veerkracht van Touda in de verf zet. Nisrin Erradi ging anderhalf jaar in de leer bij professionele sheikha’s om nog meer authenticiteit aan haar rol toe te voegen. Yassine wordt vertolkt door Joud Chamihy, die zijn eerste stappen in het acteren zet.
“Het begon allemaal met een schreeuw, een schreeuw dat een gezang werd, een Aita.“
De sheikha’s brengen traditionele folk muziek die zijn oorsprong vindt op het Marokkaanse platte land. Deze gezangen worden Aita genoemd, waarmee ze een vuist proberen te maken, een vorm van verzet plegen, tegen alle onrecht dat de Marokkaanse vrouwen of eerder vrouwen in het algemeen, te verduren krijgen. Naast hun geweldige muzikale gezangen krijgen we nog een mooie score van de Deense componist Kristian Eidness Andersen ( Only God Forgives, Sameblod ) die ook heeft samengewerkt met Lars Von Trier.
Nabil Ayouch legt met Everybody Loves Touda de focus wat teveel op de energieke gezangen van Touda waardoor de achtergrond van een alleenstaande moeder wat in rook opgaat en het moeilijk is om emotioneel geraakt te worden. Door de fragmentarische aanpak en de beperkte input bij de openingssequentie mist de film diepgang bij de karakterontwikkeling.
Met zijn tiende langspeelfilm brengt Nabil Ayouch een krachtig verhaal over de plaats van de Marokkaanse vrouwen in een patriarchale samenleving, waar Touda het heft in eigen handen moet nemen om haar droom na te streven. Everybody Loves Touda eert de tradities maar mist wat inhoud bij zijn hoofdpersonages.
Genre: Drama
Jaar: 2024
Regisseur: Nabil Ayouch
Cast: Nisrin Erradi, Joud Chamichy
Land: Marokko, Frankrijk, Denemarken , Zweden, Noorwegen
Speelduur: 102 minuten
