ARMAGEDDON TIME 

James Gray liet ons in zijn vorige film Ad Astra samen met Brad Pitt het hele zonnestelsel doorkruisen op zoek naar zijn verdwenen vader. Geen verdwenen vaders in Armageddon time, maar een slice of life over een 12-jarige jongen die zijn weg zoekt in het New York van 1980.
Paul Graff (Banks Repeta), een joodse jongen uit een middenklasse gezin, sluit op de eerste schooldag vriendschap met de zwarte Johnny Davis, een zittenblijver die regelmatig de klas op stelten zet. De dromerige Paul wil kunstenaar worden, maar zijn familie wil hem op weg naar een academische opleiding en in het verlengde daarvan het grote geld zetten. De enige van de familie waar hij een goeie band mee heeft – en waar hij naar luistert – is zijn grootvader, gespeeld door de immer fantastische Anthony Hopkins. Door de vriendschap met Johnny komt Paul in de problemen op school en wordt hij naar de strenge privéschool gestuurd waar zijn oudere broer Ted ook al school loopt.

Armageddon Time moet het niet hebben van flitsende scènes of grootse dialogen. We volgen hier simpelweg een doodgewoon gezin in doodgewone situaties en daardoor lijkt er ook iets te ontbreken: je wordt nooit helemaal in het verhaal gezogen en je loopt gewoon met Paul mee van situatie A naar situatie B. Wanneer de film gedaan is blijft er zelfs een gevoel van “was dat het nu?” achter.

De film verwijst zelfs niet subtiel naar Donald Trump. Blijkbaar was Fred Trump – vader van – een geldschieter voor de privéschool waar Paul terechtkomt en dochter Maryanne – zus van – komt daar een “inspirerende toespraak” houden, een cameo van Jessica Chastain die nog maar eens een onsympathiek personage vertolkt. Was dit om aan te tonen hoe verachtelijk de school en haar idealen zijn? En hoe dit indruist tegen wat Paul in het leven wil? Dat kon toch wat subtieler…

Daarnaast probeert James Gray ook nog wat maatschappelijke problematiek in zijn film te verwerken via het personage Johnny die in een problematische opvoedingssituatie zit en bij wie het van kwaad naar erger gaat. Racisme is natuurlijk ook niet ver weg bij dit personage, maar het blijft allemaal zo aan de oppervlakte.

Het verhaal speelt zich ook af in de periode waarin Ronald Reagan een gooi deed naar het presidentschap en de dreiging van een nucleaire oorlog meer dan tastbaar werd. Vandaar ongetwijfeld de titel van de film, maar echt tot uiting kwam ook dit niet. Al bij al was Armageddon Time een makkelijk bekijkbare film, maar we zagen ook heel wat gemiste kansen.