
Sinds Visconti’s Morte a Venezia (1971), de klassieke doch meesterlijke verfilming van Thomas Mann novelle Der Tod in Venedig, wisselen academici al jaren geanimeerd van gedachten over de gecompliceerde relatie tussen literatuur en film. Met de nooit afhoudende golf aan bestsellerbewerkingen die de bioscopen blijft overspoelen, blijft dit een immer stof opwaaiende, accurate en interessante discussie.
In het rijtje ‘literaire verfilmingen’ misstaat Barney’s Version zeker niet. Aan de basis ligt de gelijknamige cultroman van Mordecai Richler. In zijn langspeelfilmdebuut neemt regisseur Richard J. Lewis je mee op een fascinerende reis doorheen het tumultueuze leven én de herinneringen van een zekere Barney Panofsky, een sigaren paffende, malt whisky zuipende en grofgebekte televisieproducent slash antiheld, die er zeker niet voor terugdeinst om met een vette grijns mensen tegen zich in het harnas te jagen.
Zo haalt hij dolgraag kwetsende grappen uit met collega’s en vrienden. Dit schofterige trekje maakt Barney tot een veelbesproken, maar niet bepaald geliefd man. Hij heeft overigens een fundamentele aversie voor een koppige politieman die hem in zijn memoires driest beschuldigd van de laffe moord op zijn boezemgabber Boogie.

Dit autobiografische boek dwingt de zieltogende Barney tot intensieve zelfreflectie, zeker nu hij zelf weemoedig door de verfomfaaide bladzijden bladert van het laatste hoofdstuk van zijn eigen bestaan. Lewis trakteert je op een bitterzoete genuanceerde terugblik en laat je smaakvol genieten van Barney’s ongelooflijke levensanekdotiek. Zo verneem je hoe hij drie huwelijken verklooit en de vrouw van zijn leven ontmoet tijdens zijn tweede huwelijksfeest. Van flashback naar flashback, word je als toeschouwer aan het eind van deze virtuoze levensrit, verrast door een aangrijpende ‘meaning of life’-twist.
Barney’s Version is opnieuw een moedige poging om een door velen geliefd boek aan te passen voor het witte doek. En zoals bij elke boekverfilming zullen er alweer een hoop kritische fans zijn die elk roman-afwijkend detail zullen aangrijpen om deze adaptatie de grond in te boren. Volledig onterecht want het is een bijzonder eervolle verfilming, al schuilt de grootste kracht van deze tragikomedie in de acteurs.
De overweldigende manier waarop ijzersterke karakteracteur Paul Giamatti gestalte geeft aan de tegendraadse en zielige klunzige antiheld is ronduit fenomenaal (goed voor een Golden Globe). Hij wordt daarenboven feilloos gesteund door topacteurs als Minnie Driver, Dustin Hoffman, Scott Speedman, Rosamund Pike en voor de opletters signaleren we heel leuke cameo’s voor het Canadese regiekwartet: Atom Egoyn, Ted Kotcheff, David Cronenberg en Denis Arcand. Kortom, Barney’s Version is een psychologisch sterke en ‘uitgelezen’ onderhoudende mindtrip.
Genre: drama, komedie
Jaar: 2010
Regisseur: Richard J. Lewis
Cast: Paul Giamatti, Rosamund Pike, Jake Hoffman, Macha Grenon
Land: Canada, Italië
Speelduur:134 minuten