ASH 

Wanneer Riya wakker wordt in een ruimtestation, herinnert ze zich niks meer. Het enige wat ze weet, is dat ze zich bevindt op een vreemde maar mooie planeet. Zij het ook een gevaarlijke, te oordelen aan de lichamen van haar collega’s die verspreid liggen door het station. Wat is er hier gebeurd?

Ruimtehorror zit al weer een tijdje in de lift. Vorig jaar was er nog het indrukwekkende Alien: Romulus en later dit jaar nemen de Yautja ons weer op jacht in de Badlands. Shudder en Amazon blijven niet graag achter op Aarde. Met Ash laten zij nu een muziekartiest de sterren verkennen. Nee, niet Katy Perry. Het is rapper en DJ, Flying Lotus die in we in de kapiteinsstoel aantreffen voor deze vlucht en hij zit duidelijk erg comfortabel in dat zitje.

Visueel is zijn eerste echte langspeler (eerder regisseerde hij al Kuso (2017), een horroranthologie, en een V/H/S/99-segmentje (in 2022), een gewaagde kleurboek. Binnen mogen de omgevingen dan vaak als vertrouwde ruimteschipsciencefiction aanvoelen, door te spelen met licht en schaduw drukt de cineast toch een eigen stempel. Buiten wanen we ons werkelijk op een andere planeet. Zo exotisch en zo bevreemdend prachtig.

Het is echter wel terug binnenkamers dat we moeten zijn voor een heerlijke vleug griezelatmosfeer. Wandelend in de voetstappen van films als Alien en games als Dead Space, geeft onze eerste verkenning van het ruimtestation al meteen survival horrorvibes af. Alles is duister en verlaten; de bloederige chaos een stille getuige van een gruwelijke catastrofe. Hier is iets vreselijks gebeurd. Maar wat?

Dat is aan Riya om te ontdekken. Geen makkelijke onderneming met haar traag herstellende amnesie. Het verhaal wordt regelmatig onderbroken door herinneringsflitsen en flashbacks. Afwisselend mondain, dan weer luguber, elke scène vormt een nieuwste stukje van een macabere puzzel. Eén die er niet minder complex op wordt, wanneer collega Brion zijn intrede doet.

Gespeeld door Aaron Paul, is Brion een dubieuze tegenspeler voor Eliza González’s Riya. Is hij een helpende hand, is hij een onbetrouwbaar gevaar? Ligt de waarheid nog elders? Ook dat is een mysterie waarvoor we geduld moeten hebben. Waar we minder geduld voor moeten oefenen, zijn topeffecten. Grotesk en walgelijk, weinig horrorfans zullen veel aan te merken hebben op het viscerale spektakel die de prent hen aanbiedt. Elk van deze scène laat een geweldige indruk na.

Net zoals de soundtrack trouwens. Als je als musicus je naam verbindt aan een audiovisueel project, heb je een eer hoog te houden voor het geluid. En wie beter voor de job, dan jijzelf. Flying Lotus dacht ook zo en gelijk had hij. Hij bewijst zich hier een alleraardige filmcomponist.

En misschien had hij beter ook zich hand gewaagd aan het script. Er is namelijk verhaaltechnisch niet veel opwindends te beleven aan Ash. De clichés zijn talrijk. déjà vu’s nooit ver weg. Vaak naar genremeesterwerken als Alien, maar ook voor de enkeling die zich bijvoorbeeld 2007’s Pandorum nog herinnert, zal Ash overbekend aanvoelen. En naarmate deze ruimtestreamer vordert, voel je je aandacht dan ook meer richting het airlock trekken, voor een snelle exit. Mooie beelden alleen kunnen maar zo lang boeien.

Zonde voor een prent die zo veelbelovend wist te starten. Even jammer is hoe weinig de cast te doen heeft. González en Paul doet veel van het ‘zware’ tilwerk hier en doen dit aardig, maar de rest van de cast? Die, inclusief de regisseur in een acteerrol, zitten er vaak bij voor spek en bonen met slechts kleine gedenkwaardige scènes. Kon er echt niet meer met hen gedaan worden doorheen de vertelling?

Op een cultstatus zoals Pandorum mag deze streamer nog hopen (hopelijk zonder ook eerst een studio bankroet te laten gaan), om veel sterren te krijgen van ons schiet het echter – en vooral inhoudelijk – tekort.

Genre: horror, sciencefiction, thriller
Jaar: 2025
Regisseur: Flying Lotus
Cast: Eiza González, Aaron Paul, Iko Uwais, Kate Elliot
Land: Verenigde Staten
Duur: 95 minuten