Dat de seventies de gouden jaren van de cinema zijn is voor niemand nog een geheim. Aan bekende titels geen gebrek, maar je hebt evengoed een groot arsenaal van pechvogels die nooit (of veel te weinig) het publiek hebben bereikt. Wat dacht je van de droomcombinatie Sydney Pollack en Paul Schrader? Het resultaat is de compleet ondergesneeuwde politiethriller The Yakuza.
Paul Schrader heeft altijd beweerd dat het idee voor het script dat hij schreef voor The Yakuza voortkwam uit een brief die hem gestuurd werd door zijn broer Leonard die in Japan woonde. Leonard had de VS verlaten toen hij zijn militaire dienstplichtkaart ontving en en vond er werk als docent Engels aan een Japanse universiteit. Naar verluidt zat de man er zich stierlijk te vervelen en keek hij naar massa’s yakuza-films. Leonard dacht dat het best wel interessant zou zijn om een yakuza-verhaal te vertellen waarbij iemand uit het Westen was betrokken. Leonard vertelde dit aan zijn broer Paul die door dit verhaal geïntrigeerd raakte en zelf een heleboel yakuza-films ging bekijken zodat hij het concept ervan beter zou snappen. The Yakuza werd het eerste script van Paul Schrader, dat hij nadien verfijnde met de aanvullingen van Robert Towne die in Hollywood de reputatie heeft één van de beste scriptdoctors te zijn en volgens velen met Chinatown het beste script aller tijden schreef.
Het verhaal gaat over de gepensioneerde rechercheur Harry Kilmer (Robert Mitchum) die van George Tanner (Brian Keith) de vraag krijgt om hem te helpen bij de ontvoering van zijn dochter door de yakuza-gangster Tono (Eiji Okada). Tanner hoopt dat Kilmer het meisje kan redden. En wie weet lukt dat wel, want de Amerikaan heeft er na de Tweede Wereldoorlog een heleboel Japanse connecties opgebouwd. Kilmer gaat op het aanbod in omdat Tokio altijd een speciale plaats in zijn hart heeft gehad, want daar woont zijn grote liefde Eiko (Keiko Kishi). Het bloed dat je op het yakuzazwaard ziet van de filmaffiche voorspelt echter weinig goeds.
Na Mean Streets wilde Martin Scorsese maar al te graag de film regisseren, maar de producers wilden Sydney Pollack achter de camera omdat hij met zijn vorige films They Shoot Horses, Don’t They?, Jeremiah Johnson en The Way We Were de kassa’s deed rinkelen. Scorsese mocht in de plaats daarvan Alice Doesn’t Live Here Anymore regisseren. De ironie is dat deze film wel een succes werd (en zelfs de doorbraak van Scorsese betekende) terwijl The Yakuza een gigantische flop werd.
Nog voor Pollack hadden de studio’s Robert Aldrich aangesproken als regisseur waarbij Lee Marvin de hoofdrol zou vertolken, maar toen Robert Mitchum op het laatste nippertje Marvin verving stond die erop dat Sydney Pollack de film zou draaien in plaats van Aldrich.
Ook op de set was het geen lachertje want Sydney Pollack sprak geen woord Japans en zijn cameraman, Okazaki Kozo geen woord Engels. De twee communiceerden via kaarten die de kleurtinten aangaven welk licht ze zouden gebruiken en hoe vreemd dat ook leek, bleek dat nog perfect te lukken. Hoewel The Yakuza nu gelauwerd wordt als een meesterwerk vonden de Amerikaanse critici er destijds maar weinig aan. Pollack snapt perfect, ten minste in filmtaal toch, het Japanse leven en je mag er zeker van zijn dat Refn zeer goed naar deze film heeft gekeken alvorens hij aan Only God Forgives begon. De gevechtscènes zijn perfect, heroïsch en met stijl gemaakt. Wie vertrouwd is met het werk van Schrader zal hier opnieuw het portret herkennen van de loner die door niemand begrepen wordt en zijn eigen weg zoekt in de maatschappij.
GENRE: thriller, misdaad
JAAR: 1974
REGISSEUR: Sydney Pollack
CAST: Robert Mitchum, Ken Takakura, Brian Keith, Herb Edelman, Richard Jordan
LAND : USA
