We Were Dangerous 

We schrijven 1954. De zelfzekere Nellie (Erana James), beetje kinderlijke Daisy (Manaia Hall) en ‘seksueel deliquente’ Lou (Nathalie Morris) worden samen met een dozijn andere meisjes naar een heropvoedingsinstituut op een afgelegen Nieuw-Zeelands eiland gestuurd. De Matrone (Rima Te Wiata) leert hen met strenge hand de kleinste details uit de Bijbel, maar essentiële vaardigheden zoals lezen en wiskunde behoren niet tot het curriculum. Wanneer ze naar de samenleving terugkeren zijn ze klaar om – zoals de rechtse kringen het tegenwoordig noemen – een ‘tradwife’ te worden. De meiden uit de aftandse hut 3 laten zich echter niet kisten. Hun hechte vriendschap houdt hen recht en samen dromen ze van een betere toekomst.

De synopsis klinkt best zwaar, maar filmmaakster Josephine Stewart-Te Whiu brengt haar debuutfilm We Were Dangerous met de nodige lichtheid en een dosis humor. Hoewel het basisverhaal volledig fictief is, vertrok ze samen met co-scenariste Maddie Dai van echt bestaande en omstreden historische documenten zoals The Fertility of the Unfit en het Mazengarb-rapport. Ze snijden thema’s als de schrik voor vrijgevochten jonge vrouwen en het verlies van de eigen inheemse cultuur door de kolonisatie aan, maar gaan er niet diep op in en verpakken ze in een suikerlaagje zodat ze makkelijker verteerbaar zijn. Je kan het een gemiste kans vinden, maar langs de andere kant vergroten ze zo het bereik van de film en komen meer kijkers in aanraking met de topics.

De jury van SXSW wist het in elk geval te smaken en bekroonde Stewart-Te Whiu met de Special Jury Award. Ook haar bekende landgenoot Taika Waititi schaarde zich als uitvoerend producent achter het project.

De kern van We Were Dangerous wordt gevormd door 3 jonge, maar straffe actrices. Vooral Erana James maakt indruk als de opstandige Nellie en van Manaia Hall kan je moeilijk geloven dat dit haar eerste acteerervaring is. De vriendschapsband tussen hen komt authentiek over en tegenover het trio staat een gedenkwaardige en dominante Te Wiata als de niet te vermurwen opzichtster.

Voor de cinematografie deed Maria Ines Manchego inspiratie op bij Osamu Yokonami. Wie het werk van de Japanse fotograaf naast stills van We Were Dangerous legt ziet treffende gelijkenissen, maar de manier waarop de meisjes in hun ‘vrije tijd’ elkaars gezelschap opzoeken roept ook herinneringen op aan The Virgin Suicides of Mustang. Films waarmee We Were Dangerous ook inhoudelijke raakpunten deelt. Als je deze titels wist te smaken, dan ga je ook genieten van Stewart-Te Whiu’s eersteling.

Het gemis aan scenariële diepgang maakt We Were Dangerous ruimschoots goed met de oprechte acteerprestaties, de fraaie cinematografie en een uitgebalanceerde regie. Kortom: een warm aanbevolen kleinood om te gaan ontdekken in de bioscoop.

Genre: drama
Jaar: 2024
Regisseur: Josephine Stewart-Te Whiu
Cast: Erana James, Nathalie Morris, Manaia Hall
Land: Nieuw-Zeeland
Speelduur: 83 minuten