Hedda 

Hedda Tesman, voor haar echtverbintenis Hedda Gabler, is pas terug van haar zes maanden durende huwelijksreis en heeft één groot plan: feesten. Haar kersverse echtgenoot George Tesman heeft speciaal voor haar, met wat dubieuze hulp van rechter Roland Brack, een mega-mansion gekocht en zich daarvoor diep in de schulden gewerkt. Tijdens het feest moet hij beslist een uitstekende indruk maken op de invloedrijke professor Greenwood want een universiteitsbaan is de finale hoop op financiële redding.

Maar dan duikt plots onverwachte concurrentie op in de gedaante van Eileen Lovborg, Heddas ex-geliefde. Ze heeft net een bestseller over seks geschreven en werkt samen met haar partner en assistente Thea Clifton aan een nieuw boek dat ze aan Greenwood wil voorleggen. En dan is het hek van de dam. In de glamour, sigarettenrook en drankdampen tijdens de fuif flakkeren oude wonden, nieuwe verlangens en een resem manipulaties op.

Tessa Thompson die je zeker nog kent als de vriendin van Michael B. Jordan in de Creed-franchise, speelt Hedda als een zelfverklaarde ondoorgrondelijke en complexe chaosdemon, zeg maar een uitgekookte lynx die mensen met destructieve deugd liever listig bespeelt en manipuleert dan bemint. Ze is sluw, koel en onuitstaanbaar fascinerend. Haar plezier in andermans ongeluk spat van het scherm. De scherpe dialogen en het verbluffende sounddesign versterken dat spel van macht en emotie dat bij momenten onder je huid kruipt.

Hedda Gabler is een van de kernstukken van het moderne theater en tevens een onmiskenbaar sleutelmoment in de Noorse naturalistische toneelschrijver Henrik Ibsens omvangrijk oeuvre én in de theatergeschiedenis tout court. Regisseur Nia DaCosta (The Marvels) blaast Henrik Ibsens klassieker uit 1890 nieuw leven in. Ze verplaatst het intrigerende verhaal naar een 1940 of 1950-isch – de exacte tijd is bewust vaag gehouden – en gooit er flink wat extra personages en feestgedruis tegenaan. Het resultaat doet denken aan The Great Gatsby, maar dan met meer roerigheid en minder glamour, jazz, glitter en swung.

DaCosta’s slimste zet is wel het gender-switchen van Hedda’s vroegere minnaar: van man naar vrouw. Door deze geslachts-swap krijgt de verboden liefde tussen Hedda en Eileen een vurige, moderne en intensere lading. De Duitse karakteractrice Nina Hoss (Tàr, Phoenix, Barbara) schittert in het personage van de paniekerige Eileen met een indrukwekkende emotionele rijkdom van ingehouden passie tot pure wanhoop. Ook haar nieuwe lover Thea Clifton wordt vol overgave vertolkt door snel stijgende ster Imogen Poots (Vivarium, The Chronology of Water).

Hoewel Thompson in het begin wat houterig oogt, groeit ze gaandeweg uit tot een magneet op het scherm. Haar Hedda is even weerzinwekkend als onweerstaanbaar en uiteindelijk ook de ultieme saboteur van haar eigen geluk.

DaCosta deelt deze Prime-original op in vijf hoofdstukken, waar Ibsens theaterstuk slechts vier bedrijven telt. Dat detail zegt alles: de filmmaker denkt verder dan de klassieke grenzen en maakt van de negentiende-eeuwse tragedie een manipulatieve cocktail van macht, begeerte en verwoesting.

Desondanks moeten we enkele minpunten vermelden. De regie- en montage¬keuzes zijn vaak onzeker en te gefragmenteerd, de toon is te fel gefocust op stijl en flair in plaats van op het psychologisch drama dat het origineel kenmerkte en het ritme is overwegend traag waardoor je de focus naar het einde toe verliest. Maar al zou je Hedda het liefst door elkaar willen schudden, blijf je al bij al toch geboeid kijken. Want eerlijk: wie kan weerstand bieden aan een berekende vrouw die met zóveel stijl anderen ten onder laat gaan?

Genre: drama, romantiek
Jaar: 2025
Regisseur: Nia DaCosta
Cast Tessa Thompson, Tom Bateman, Nina Hoss, Imogen Poots, Nicholas Pinnock
Land: USA
Speelduur: 107 minuten