Police. Een Franse film die ondanks zijn titel niets heeft te maken met de classic uit 1985 van Maurice Pialat met Gérard Depardieu en Sophie Marceau. Wel gaat het ook hier om flikken die in Parijs werken. Verwacht je niet aan een misdaadthriller of een policier, maar gewoon aan een ijzersterk sociaal drama waarin drie mensen met hun tekortkomingen worstelen en daar ook niet uitkomen.
Agenten van vlees en bloed. Het begint met een scène waarin Virginie (Virginie Efira) nog maar eens een nachtje niet kan slapen door haar kind dat haar steeds maar wakker maakt. Meteen valt op dat het niet botert tussen man en vrouw. We komen de reden snel te weten als ze haar werkpost binnenwandelt en we zien dat ze een affaire heeft met haar collega Aristide (Omar Sy).
Sterker nog, Virginie is zwanger van hem en heeft besloten om de dag erna een abortus te plegen. Wat daarna volgt zijn de komende uren. Over de zwangerschap wordt bijna verder met geen woord gerept, wel zien we hoe gelijkend, maar ook verschillend de twee van elkaar zijn.
Aristide heeft een hoog machogehalte en wil niet onder doen voor zijn collega’s, terwijl bij Virginie alle levenslust ontbreekt. Omdat ze thuis nog niets te zoeken hebben, aanvaarden ze samen met hun collega Erik (Grégory Gadebois) een nachtelijke opdracht waarbij ze de asielzoeker Asomidin Tohirov (Payman Maad) naar de luchthaven moeten brengen zodat hij uitgezet kan worden naar zijn thuisland Tadsjikistan.
Hoewel we niet willen spoilen, speelt de tweede helft van de film zich zo goed als volledig af in de politiewagen en worden de drie agenten met de vraag geconfronteerd of ze hun job zullen uitvoeren zoals het hoort (en waardoor ze dus ook weten dat de asielzoeker in zijn land zal worden omgebracht) of ze hun goed hart laten zien.
Police werd gemaakt door de uit Luxemburg afkomstige Anne Fontaine die met Les Innocentes en Coco Avant Chanel toch enige voet aan het Franse land heeft gezet. Het feit dat ze deze film, die gebaseerd is op de roman van Hugo Boris, heeft kunnen maken met twee supersterren (Virginie Efira en Omar Sy) zegt overigens meer dan genoeg.
Nochtans werd de film die in wereldpremière ging tijdens de Berlinale 2020 met gemengde gevoelens ontvangen. Velen vonden dat Anne Fontaine niet diep genoeg ging in haar verhaal. Het is zeker zo dat de cineaste karig omspringt met de achtergronden van de protagonisten waardoor we als kijker geen juist beeld kunnen krijgen van de situatie. Wat de asielzoeker op zijn kerfstok heeft, weten we bijvoorbeeld niet. Het enige wat we zien is de twijfel tussen het medelijden en het strikt naleven van de wet. Dat is al meer dan genoeg om je 90 minuten spannend bij de les te houden.
Police is geen film die je per se een geweten wil schoppen. We zien drie mensen die eigenlijk niet weten aan welke kant ze moeten gaan staan. Het meest frappante is het personage van Erik (perfect vertolkt door Grégory Gadebois) die alsmaar zijn collega’s de les leest, maar zelf aan een fles drank nipt om zijn problemen aan het thuisfront te vergeten.
Omar Sy is fenomenaal goed en behoort tot het beste van wat deze ster tot nu toe al heeft gepresteerd. Virginie Efira onderstreept hier nog maar eens met verve waarom ze tegenwoordig tot de top van de Franse cinema behoort. En dan is er nog de man waar alles omdraait: de vluchteling. De man spreekt geen woord Frans of Engels, maar zijn gezichtsuitdrukkingen onthullen alles en worden fantastisch vertolkt door Payman Maadi, die we kennen uit A Separation.
GENRE: drama, arthouse
JAAR: 2020
REGISSEUR: Anne Fontaine
CAST: Omar Sy, Virginie Efira, Grégory Gadebois, Peyman Maadi, Anne-Pascale Clairembourg, Cédric Vieira, Thierry Levaret, Emmanuel Barrouyer
LAND : FRANKRIJK
