“Ik las in de persmededelingen dat Firewalker in de traditie ligt van Romancing the Stone. In de literatuur heet zoiets plagiaat, in de filmwereld is het blijkbaar een eerbetoon.” Een opmerking van wijlen filmcriticus Roger Ebert die Firewalker welgeteld één ster gaf en daarmee opnieuw een Cannon-titel genadeloos de grond in boorde, ook al had hij deze keer wel gelijk.
De film bracht financieel gezien naar Cannon-normen wel het één en ander op, maar de opbrengst kon niet tippen aan wat men doorgaans van een Chuck Norris-film mocht verwachten. Norris, op de één of andere manier altijd wel het mindere broertje van Stallone en Schwarzenegger, wilde net zoals zijn rivalen zijn tanden zetten in een komedie. De acteur vond echter niet onmiddellijk een script tot hij dat van Firewalker in handen kreeg. Robert Gosnell, die dit vrij idiote verhaal bedacht, toonde zijn schrijfsel aan Norris. Onmiddellijk werden Golan en Globus ingelicht over de nieuwe plannen van hun gouden haantje.
De twee Joden vonden het idee maar niks – Chuck Norris die voor een groot deel in een priesterkleed rondloopt- maar ze hadden met hem een zevenjarig contract getekend en net zoals hun andere ster Charles Bronson had Chuck Norris alles te zeggen.
De poster belooft iets te worden dat in de traditie ligt van Indiana Jones, maar helaas zijn de enige gelijkenissen dat de held in kwestie iets afweet van archeologie en dat men geregeld op enge beesten (vooral slangen die eerder gedrogeerd lijken) botst.
De film begint met een doldwaze achtervolging met buggy’s waar je noch kop noch staart aan krijgt. Feit is wel dat de vastgebonden Max Donigan (Chuck Norris) zichzelf en diens partner Leo Porter (Louis Gossett Jr.) weten te bevrijden met de hals van een flesje Perrier. In geen tijd hangen de twee aan de bar en ontmoeten ze er de knappe Melody Anderson (Patricia Goodwin) die een map bij zich heeft die naar een ongeziene partij goud leidt. Alleen heeft ze hier een paar spierbundels voor nodig, want naar verluidt wordt de schat bewaakt door bloeddorstige Azteken.
Niet alleen het verhaal rammelt langs alle kanten, ook de attributen zien eruit als de buit die men heeft gescoord op één of andere rommelmarkt. Geregeld duiken er personages op die wat vuistslagen van Norris te verduren krijgen, maar wie ze zijn of wat hun rol is in het verhaal kom je maar zelden te weten.
Als je daar nog eens het feit bij optelt dat Chuck Norris niet ’s werelds beste acteur is – zeker niet als komiek- dan hoeft het niemand te verbazen dat deze cheesy (om niet te zeggen) dwaze avonturenfilm nauwelijks werkt. Meer zelfs, na een tijdje hoop je vurig dat de drie avonturiers zo vlug mogelijk hun buit binnen halen zodat je als filmkijker aan iets beter kan beginnen. En dat voor een film die geregisseerd is door J. Lee Thompson, maker van The Guns of Navarone en de originele Cape Fear.
GENRE: avontuur
JAAR: 1986
REGISSEUR: J. Lee Thompson
CAST: Chuck Norris, Lou Gossett Jr., Melody Anderson, Will Sampson, Sonny Landham, John Rhys-Davies
LAND: USA
