In korte tijd, ook al kan de man veel meer dan dat, werd Robert Eggers aangestipt als één van de te volgen cineasten uit het horrorgenre omdat hij probeerde – en daar met brio in slaagde – om aan het genre zijn eigen visuele twist te geven. De film die dit alles in gang zette – en ook de carrière van Anya Taylor-Joy – is The Witch.
Of beter gezegd The VVitch zoals de film officieel heet, en dat heeft alles te maken met het feit dat de letter W in 1630 nog niet gebruikt werd. Eggers, die het script schreef, wilde alles zo authentiek mogelijk en baseerde zich voor zijn macabere plattelandssage op oude volksverhalen, sprookjes, dagboeken en rechtbankverslagen over hekserij. Het is zelfs zo dat sommige dialogen rechtstreeks uit deze bronnen komen.
Dat maakt het misschien wat afstandelijker, zeker in het begin, waarbij het wat wennen wordt aan de aparte stijl maar eens je mee bent zit je in één van de meest morbide films van de afgelopen jaren. Dat vond naar verluidt ook Stephen King, die later zei dat de film hem heel wat angst aanjoeg.
Verwacht niet de traditionele jump scares of het vloeien van liters nepbloed. Wel volgen we een verstoten familie die in 1630 in New England leefde. Het zijn de tijden van de strenge communes. Het gezin leeft op een plantage waar ze verondersteld worden om een vroom christelijk leven te leiden. Doen ze dat niet dan worden ze zonder pardon verbannen en wordt de poort letterlijk achter hun gesloten.
Het overkomt vader William (Ralph Ineson) en Katherine (Kate Dickie). Het kroostrijke gezin met de vijf kinderen wordt in het niemandsland gestuurd waar ze volledig aan zichzelf, het lot en het gevaar van de bossen overgeleverd worden. En dat loopt niet zo goed af waardoor het gezin er stilaan van overtuigd raakt dat één van hen een heks is.
The VVitch is een film die gemaakt is door een cineast die er zich bewust van was dat zijn middelen beperkt waren, maar pienter genoeg bleek om er alles genereus uit te halen. Zo zijn de special effects afstotend betoverend en prachtig gefilmd door cinematograaf Jarin Blaschke, die alles deed met het beschikbare natuurlijke licht waardoor de horrorprent nog intenser wordt. Echte decors zijn er niet, want het gezin is straatarm en bezit amper een stoel om op te zitten, maar de authenticiteit blijft overweldigend.
Komt daar nog eens bij dat Eggers over rasacteurs beschikte. De casting van Ralph Ineson als de getormenteerde vader die de ene tegenslag na de andere moet verwerken kon niet beter. En natuurlijk is er ook nog de innemende Anya Taylor-Joy, die toen net 18 was en in geen tijd één van de vooraanstaande leading ladies van het witte doek werd. Het is misschien vrij vroeg om van een film die amper een paar jaar oud is nu al het woord klassieker te gebruiken, maar voor The VVitch is dat zeker en vast het geval.
Fast Forward zag The VVitch dankzij de Gentse Studio Skoop in het kader van hun zomerprogramma vol klassiekers. Hier vind je het volledige aanbod.
GENRE: horror
JAAR: 2015
REGISSEUR: Robert Eggers
CAST: Anya Taylor-Joy, Ralph Ineson, Kate Dickie, Harvey Scrimshaw, Ellie Grainger, Lucas Dawson
LAND: USA, Canada
