Ondanks de klinkende namen van William Hurt en Sigourney Weaver – en niet te vergeten regisseur Peter Yates – is Eyewitness een vrij obscure film gebleven. Ook in 1981 was de animo rond deze thriller ver te zoeken en dat bleef ook zo toen men in Groot-Brittannië de filmtitel veranderde in The Janitor.
Peter Yates, in betere tijden de maker van baanbrekende titels als The Great Train Robbery uit 1963 met Stanley Baker, het fenomenale Bullitt met Steve McQueen met daarin één van de meest spectaculaire autoachtervolgingen, maar ook bijvoorbeeld The Deep dat gebaseerd was op de roman en het scenario van Peter Benchley en duidelijk lonkte naar het succes van Jaws, maar in 1981 was zijn naam door de meeste al lang vergeten, met als gevolg een flop als Eyewitness.
Het scenario van Steve Tesich, waar ook Yates aan meewerkte, was op zijn zachtst uitgedrukt een vreemd boeltje. Tesich had in het echte leven immers een enorme crush op een presentatrice uit Washington van wie hij impulsief alle uitzendingen opnam en foto’s van haar verzamelde. In normale mensentaal een term die zeer dicht aanleunt bij stalking dus, maar Tesich verwerkte zijn obsessie in een script.
Daryll, een conciërge (het personage van William Hurt) is tot over zijn oren verliefd op de televisieverslaggeefster Sigourney Weaver (Tony Sokolow). Natuurlijk ziet ze de man niet staan, maar dat verandert wanneer er een moord gebeurt op een Vietnamese zakenman die iets te maken heeft met de Vietnamoorlog. Wat precies komen we in feite nooit te weten en dat is één van de (vele) scriptmankementen van de film. Wel zien we dat de journaliste plotseling wel oog heeft voor de conciërge als ze te weten komt dat hij een ooggetuige was. Natuurlijk doet ze dat louter en alleen om met een nieuwsprimeur te kunnen gaan lopen en dit tot grote nijd van haar vriend Joseph (Christopher Plummer) en Daryll’s beste vriend, de paranoïde losgeslagen Aldo (hoe kan het ook anders, James Woods) die beweert dat hij de moord heeft gepleegd.
Eyewitness wordt wel vaak vergeleken met Der Fan, Body Double of Visiting Hours omdat het ook eightiestitels zijn die over stalking gaan, maar daarmee eindigt ook de vergelijking. Het probleem is niet zo zeer de ongeloofwaardige romance tussen Weaver en Hurt, want die spelen vrij goed, wel is het grote struikelblok het verhaal rondom de moord die geen steek houdt en lijkt op iets als dat van The Marathon Man, maar zonder dezelfde finesse.
Zoals steeds is James Woods te nemen of te laten, lijkt het alsof Plummer slaapwandelend staat te acteren en Hurt – ten minste zijn personage toch – is compleet onuitstaanbaar. Eentje voor liefhebbers van eightiesfilm die geen al te hoge eisen stellen.
GENRE: misdaad
JAAR: 1981
REGISSEUR: Peter Yates
CAST: William Hurt, Sigourney Weaver, Christopher Plummer, James Woods
LAND: USA
