Misschien wordt het hoogtijd dat de filmmaatschappijen en distributeurs zich buigen over het feit hoe je op een degelijke manier een film aan de man dient te brengen. Barbie en haar gezelschap hebben de afgelopen weken mooi aangetoond dat marketing geen kwaad kan om de bioscoopzalen te doen vollopen. Een groot verschil met een film als The Swearing Jar die niet alleen zonder al te veel poeha in de bioscoop gedropt wordt, maar bovendien door het leven moet met een titel opgescheept zit die a priori een hoop vooroordelen oproept. Niet dat de tweede film van de Canadese Lindsay MacKay een meesterwerk is, maar het is zeker meer dan een te mijden romcom zoals de titel doet vermoeden.
Carey (Adelaide Clemens) is een singer-songwriter die getrouwd is met de succesvolle auteur Simon (Patrick J. Adams). Samen vormen ze een koppel dat door de gemeenschappelijke sleur toch samen blijft. De liefde tussen de twee is nauwelijks merkbaar, maar ze blijven bij elkaar door de macht der gewoonte. Een van de donkere wolken die boven hun huwelijk hangt is het feit dat de twee al jaren zonder resultaat een kind proberen te krijgen. En tja, net op het moment dat het wel lukt ontmoet Carey via de boekverkoper Owen (Douglas Smith) de liefde van haar leven. De chemie slaat al gauw over door met elkaar liedjes te componeren, maar er is ook nog die echtgenoot die zielsgelukkig is omdat hij eindelijk vader is geworden.
Het probleem van de film is niet alleen de titel – of zelfs de poster die je doet denken dat je de zoveelste variant van de After-films zult zien (wat dus niet is!), maar ook door het (dodelijke) feit dat je dit soort films tegenwoordig nog maar zelden in de bioscoop ziet, maar wel massaal aangeboden krijgt via de streamingdiensten. Het soort film dat niet slecht is, maar waar je op voorhand van weet dat het moeilijk is om het publiek over de streep te trekken om er een bioscoopkaartje voor te willen kopen.
Dit maar om te zeggen dat The Swearing Jar een romantische indiefilm is die best wel te pruimen is. Pluspunten zijn de acteerprestaties van Adelaide Clemens en Kathleen Turner als de schoonmoeder die je niemand toewenst. Minpunten zijn dan weer de te aanwezige muzikale interludes die de rode draad vormen en vrij saai aanvoelen, zeker als je een broertje dood hebt aan Ed Sheeran-gemompel. Voor de rest kan deze productie nog het best doorgaan als een brave variant – wel minus het genie – van pakweg Marriage Story van Noah Baumbach. De glazen bol verraadt helaas dat deze film geen al te lang leven in de bioscoop zal kennen, maar toch….
GENRE: drama
JAAR: 2022
REGISSEUR: Lindsay MacKay
CAST: Adelaide Clemens, Patrick J. Adams, Douglas Smith, Kathleen Turner
LAND: Canada
