In 2007 presenteerden Quinten Tarantino en Robert Rodriguez Grindhouse. Deze collaboratie was een ode aan de exploitatiecinema van de jaren ’70. Het project bestond in feite uit twee films, Planet Terror en Death Proof, aaneengeregen door een vijftal neptrailers. Hoewel het project eigenlijk geen groot succes was, werden met Hobo With A Shotgun en Machete twee trailers uitgewerkt tot langspeelfilms met wisselend succes. Thanksgiving is ondertussen de derde trailer die deze behandeling kreeg. Het resultaat is net als het originele project niet noodzakelijk hoogstaand, maar wel waanzinnig entertainment.
Regisseur en co-scenarist Eli Roth -die ook de trailer regisseerde- is geen onbekende met klassieke exploitatiefilms. Zo was het controversiële Death Game een inspiratiebron voor Knock Knock en was The Green Inferno duidelijk geïnspireerd op Italiaanse kannibalenfilms zoals Cannibal Holocaust. Het zou er dus op kunnen lijken dat Roth hier opnieuw zijn mosterd zou halen. Tegen onze verwachtingen in zagen wij voornamelijk invloeden van de post-Scream slashers uit het einde van de ’90’s en het begin van de 00’s.
Eli Roth kent klaarblijkelijk het genre goed, want Thanksgiving bevat zowat alle genretropes van die periode: een klein stadje, knappe tieners met een zwaar geweten, een gemaskerde seriemoordenaar, en een “whodunit”-motiefje in een ironisch sausje. Het zijn allemaal elementen die we eerder hebben gezien. Toch slaagt Roth er in om de formule fris te houden. Thanksgiving speelt namelijk graag met het publiek. Zo werden wij occasioneel om de tuin geleid, zonder dat het vergezocht werd. Het verhaal komt ook nog eens samen in een ontknoping die achteraf gezien best logisch in elkaar zit.
Waar de exploitatie dan wel weer de kop komt opsteken, is in het excessief geweld die de slasher bevat. Thanksgiving is niet bang om soms wel heel duister te gaan. Gelukkig gebeurt het op een speelse manier. Je moet er tegen kunnen, maar wij konden lachen met de gitzwarte humor die te vinden is in zowat elke moordscène. Zeker de eerste acte vonden wij complete waanzin die dan ook nog eens spannend werd opgebouwd. Wie de Grindhouse-trailer heeft gezien zal ongetwijfeld een aantal uitblinkers herkennen. Wij raden aan om het segment voorlopig niet te (her)bekijken, want eerlijkheidshalve moeten we toegeven dat het toch wel een deel van de pret bederft.
Een genrecliché die we wel graag in de vuilnisbak hadden gezien was het gebrek aan diepgaande personages. We konden éénieder alleen maar omschrijven als “potentieel kannonenvlees” en van persoonlijkheid hadden de schrijvers waarschijnlijk nog nooit gehoord. Dit vertaalt zich ook in de performances die we alleen maar als vervangbaar kunnen omschrijven. Niemand speelt benoemenswaardig, maar dat is niet gek gezien het materiaal waarmee de acteurs moesten werken.
Thanksgiving mag dan niet de meest gezellige eindejaarsfilm zijn, toch zal het bij vele horrorfans waarschijnlijk wel ergens op hun afrekening belanden. Na een serie aan missers -buiten het verrassend leuke The House With The Clock In It’s Walls – toont Eli Roth nog eens aan waarom hij als regisseur op onze radar moet blijven. De man heeft ondertussen al gelost dat hij werkt aan een tweede deel. Dit lijkt ons geen slecht idee. Meer nog, als het ons opnieuw weet te entertainen, zullen we hem zelfs dankbaar zijn.
GENRE: horror
JAAR: 2023
REGISSEUR: Eli Roth
CAST: Patrick Dempsey, Addison Rae, Milo Manheim, Jalen Thomas Brooks, Nell Verlaque, Rick Hoffman, Gina Gershon
LAND: USA
